Samen met vrouw hebben wij een moestuin en een pluktuin op een eiland in de Vlist bij Haastrecht. Wij zijn Hannie en Arie Kreuk en zijn beiden gepensioneerd. De moestuin is voor groenten, bramen, aardbeien en bessen. Ook staan er twee pruimenbomen en een appelboom. De pluktuin is voor bloemen. Een deel van de pluktuin is een kleine boomgaard. Ook telen wij pompoenen op de pluktuin. Dit vanweg het oppervlak wat hiervoor nodig is. Met de moestuin, de pluktuin en de tuinen rondom ons huis hebben wij meer dan 40 fruitbomen en struiken. Die voorzien in peren, appels, pruimen, vijgen, amandelen, bessen, frambozen en bramen. Na mijn pensionering is mijn moestuin echt mijn passie geworden. Ik teel groenten, fruit en kruiden. De pluktuin met zijn bloemen, fruitbomen en struiken is meer de passie van mijn vrouw. Verder wordt de pluktuin ook gebruikt om onder plastic tunnels typische winterharde groenten te telen zoals winterandijvie en winterpostelein. In de winter zijn er geen bloemen en de pluktuin ligt gunstiger voor de winterzon dan de moestuin. Hoewel wij graag op reis gaan is de behoefte daaraan wat minder geworden en ook veranderd. De corona pandemie en de geopolitieke situatie hebben daar ook aan bijgedragen. Een langere vakantie plannen wij nu liever in het najaar of de winter als de tuin minder zorg vraagt en in de zomer zijn het meestal korte uitjes waarbij we het echte hoogseizoen mijden. Met mooi weer kunnen wij uren in de tuin werken of verpozen. Ook als het geen mooi weer is zijn wij er vaak, het noodzakelijke werk trekt zich soms niet veel van het weer aan. Wij hebben een blokhut met kachel en een koffiezet apparaat en de bakker is op loopafstand. Het is een rustige omgeving met veel vogels, zoals merels, mezen, ooievaars, buizerds, duiven, eksters, eenden, ijsvogels, soms ganzen en zelfs af en toe uilen. Met duiven, eksters, eenden en ganzen zijn wij iets minder blij: een ekster heeft ooit geprobeerd een peer uit de boomgaard van mijn buren naar zijn nest te transporteren. Uiteindelijk bleek de peer te veel energie te kosten en werd de peer op de meest ongelukkige locatie losgelaten: recht boven mijn kas. Het resultaat is te zien op de foto hieronder. Verder jagen eksters op de jongen van zangvogels, bij ons vaak mezen die daardoor vaak wegblijven. Door het ontbreken van mezen die hun jongen voeden met onder ander rupsen hebben wij vaak last van een overdaad aan rupsen wat soms extreem kan uitpakken. Over een natuur uit balans gesproken. Ik ben trots op mijn moestuin en mijn vrouw is gelukkig met haar pluktuin. Met deze website deel graag alles wat ik meemaak en doe. Ik schrijf niet alleen over mijn oogst, maar ook over hoe het is begonnen, mijn tuiniers achtergrond, de tuin zelf, wat bij mij werkt en wat minder goed of soms zelfs helemaal niet werkt, over tuingereedschap, enz. Ook schrijf ik over groenten waar je bijzondere dingen mee kunt doen in de keuken en zijn er bijzondere recepten te vinden. Nu is het wel zo dat wat bij mij niet goed gaat bij anderen wel degelijk goed kan gaan. Zelfs op mijn tuin is het zo dat wat op het ene bed goed gaat op een ander bed nooit goed zal gaan. Dat heeft te maken met de bodemgesteldheid en de schaduw. Mijn tuin heeft 4 grote teelbedden die ik variabel kan indelen 8 kleine teeltbedden met vaste afmetingen. De basis grondslag is zware klei maar de 8 kleine bedden hebben hele lichte grond. Hoe dat zo gekomen is wordt elders uitgelegd.

Welkom op onze moestuin website

Samen met vrouw hebben wij een moestuin en een pluktuin op een eiland in de Vlist bij Haastrecht. Wij zijn Hannie en Arie Kreuk en zijn beiden gepensioneerd. De moestuin is voor groenten, bramen, aardbeien en bessen. Ook staan er twee pruimenbomen en een appelboom. De pluktuin is voor bloemen. Een deel van de pluktuin is een kleine boomgaard. Ook telen wij pompoenen op de pluktuin. Dit vanweg het oppervlak wat hiervoor nodig is. Met de moestuin, de pluktuin en de tuinen rondom ons huis hebben wij meer dan 40 fruitbomen en struiken. Die voorzien in peren, appels, pruimen, vijgen, amandelen, bessen, frambozen en bramen. Na mijn pensionering is mijn moestuin echt mijn passie geworden. Ik teel groenten, fruit en kruiden. De pluktuin met zijn bloemen, fruitbomen en struiken is meer de passie van mijn vrouw. Verder wordt de pluktuin ook gebruikt om onder plastic tunnels typische winterharde groenten te telen zoals winterandijvie en winterpostelein. In de winter zijn er geen bloemen en de pluktuin ligt gunstiger voor de winterzon dan de moestuin. Hoewel wij graag op reis gaan is de behoefte daaraan wat minder geworden en ook veranderd. De corona pandemie en de geopolitieke situatie hebben daar ook aan bijgedragen. Een langere vakantie plannen wij nu liever in het najaar of de winter als de tuin minder zorg vraagt en in de zomer zijn het meestal korte uitjes waarbij we het echte hoogseizoen mijden. Met mooi weer kunnen wij uren in de tuin werken of verpozen. Ook als het geen mooi weer is zijn wij er vaak, het noodzakelijke werk trekt zich soms niet veel van het weer aan. Wij hebben een blokhut met kachel en een koffiezet apparaat en de bakker is op loopafstand. Het is een rustige omgeving met veel vogels, zoals merels, mezen, ooievaars, buizerds, duiven, eksters, eenden, ijsvogels, soms ganzen en zelfs af en toe uilen. Met duiven, eksters, eenden en ganzen zijn wij iets minder blij: een ekster heeft ooit geprobeerd een peer uit de boomgaard van mijn buren naar zijn nest te transporteren. Uiteindelijk bleek de peer te veel energie te kosten en werd de peer op de meest ongelukkige locatie losgelaten: recht boven mijn kas. Het resultaat is te zien op de foto hieronder. Verder jagen eksters op de jongen van zangvogels, bij ons vaak mezen die daardoor vaak wegblijven. Door het ontbreken van mezen die hun jongen voeden met onder ander rupsen hebben wij vaak last van een overdaad aan rupsen wat soms extreem kan uitpakken. Over een natuur uit balans gesproken. Ik ben trots op mijn moestuin en mijn vrouw is gelukkig met haar pluktuin. Met deze website deel graag alles wat ik meemaak en doe. Ik schrijf niet alleen over mijn oogst, maar ook over hoe het is begonnen, mijn tuiniers achtergrond, de tuin zelf, wat bij mij werkt en wat minder goed of soms zelfs helemaal niet werkt, over tuingereedschap, enz. Ook schrijf ik over groenten waar je bijzondere dingen mee kunt doen in de keuken en zijn er bijzondere recepten te vinden. Nu is het wel zo dat wat bij mij niet goed gaat bij anderen wel degelijk goed kan gaan. Zelfs op mijn tuin is het zo dat wat op het ene bed goed gaat op een ander bed nooit goed zal gaan. Dat heeft te maken met de bodemgesteldheid en de schaduw. Mijn tuin heeft 4 grote teelbedden die ik variabel kan indelen 8 kleine teeltbedden met vaste afmetingen. De basis grondslag is zware klei maar de 8 kleine bedden hebben hele lichte grond. Hoe dat zo gekomen is wordt elders uitgelegd.

Samen met vrouw hebben wij een moestuin en een pluktuin op een eiland in de Vlist bij Haastrecht. Wij zijn Hannie en Arie Kreuk en zijn beiden gepensioneerd. De moestuin is voor groenten, bramen, aardbeien en bessen. Ook staan er twee pruimenbomen en een appelboom. De pluktuin is voor bloemen. Een deel van de pluktuin is een kleine boomgaard. Ook telen wij pompoenen op de pluktuin. Dit vanweg het oppervlak wat hiervoor nodig is. Met de moestuin, de pluktuin en de tuinen rondom ons huis hebben wij meer dan 40 fruitbomen en struiken. Die voorzien in peren, appels, pruimen, vijgen, amandelen, bessen, frambozen en bramen. Na mijn pensionering is mijn moestuin echt mijn passie geworden. Ik teel groenten, fruit en kruiden. De pluktuin met zijn bloemen, fruitbomen en struiken is meer de passie van mijn vrouw. Verder wordt de pluktuin ook gebruikt om onder plastic tunnels typische winterharde groenten te telen zoals winterandijvie en winterpostelein. In de winter zijn er geen bloemen en de pluktuin ligt gunstiger voor de winterzon dan de moestuin. Hoewel wij graag op reis gaan is de behoefte daaraan wat minder geworden en ook veranderd. De corona pandemie en de geopolitieke situatie hebben daar ook aan bijgedragen. Een langere vakantie plannen wij nu liever in het najaar of de winter als de tuin minder zorg vraagt en in de zomer zijn het meestal korte uitjes waarbij we het echte hoogseizoen mijden. Met mooi weer kunnen wij uren in de tuin werken of verpozen. Ook als het geen mooi weer is zijn wij er vaak, het noodzakelijke werk trekt zich soms niet veel van het weer aan. Wij hebben een blokhut met kachel en een koffiezet apparaat en de bakker is op loopafstand. Het is een rustige omgeving met veel vogels, zoals merels, mezen, ooievaars, buizerds, duiven, eksters, eenden, ijsvogels, soms ganzen en zelfs af en toe uilen. Met duiven, eksters, eenden en ganzen zijn wij iets minder blij: een ekster heeft ooit geprobeerd een peer uit de boomgaard van mijn buren naar zijn nest te transporteren. Uiteindelijk bleek de peer te veel energie te kosten en werd de peer op de meest ongelukkige locatie losgelaten: recht boven mijn kas. Het resultaat is te zien op de foto hieronder. Verder jagen eksters op de jongen van zangvogels, bij ons vaak mezen die daardoor vaak wegblijven. Door het ontbreken van mezen die hun jongen voeden met onder ander rupsen hebben wij vaak last van een overdaad aan rupsen wat soms extreem kan uitpakken. Over een natuur uit balans gesproken. Ik ben trots op mijn moestuin en mijn vrouw is gelukkig met haar pluktuin. Met deze website deel graag alles wat ik meemaak en doe. Ik schrijf niet alleen over mijn oogst, maar ook over hoe het is begonnen, mijn tuiniers achtergrond, de tuin zelf, wat bij mij werkt en wat minder goed of soms zelfs helemaal niet werkt, over tuingereedschap, enz. Ook schrijf ik over groenten waar je bijzondere dingen mee kunt doen in de keuken en zijn er bijzondere recepten te vinden. Nu is het wel zo dat wat bij mij niet goed gaat bij anderen wel degelijk goed kan gaan. Zelfs op mijn tuin is het zo dat wat op het ene bed goed gaat op een ander bed nooit goed zal gaan. Dat heeft te maken met de bodemgesteldheid en de schaduw. Mijn tuin heeft 4 grote teelbedden die ik variabel kan indelen 8 kleine teeltbedden met vaste afmetingen. De basis grondslag is zware klei maar de 8 kleine bedden hebben hele lichte grond. Hoe dat zo gekomen is wordt elders uitgelegd.

Welkom op onze moestuin website

2018 Mumbay-India. Bezoek aan het Gandhi huis. Gandhi’s werkkamer.

Hoe het is begonnen

Hoe het is begonnen

2018 Mumbay-India. Bezoek aan het Gandhi huis. Gandhi’s werkkamer.

Hoe het is begonnen

Ik ben geboren op het platteland en buitendijks opgegroeid aan een getijde rivier. Kennis en liefde voor een moestuin komen bij mijn vader vandaan. Onze moestuin is niet voor de levensnoodzakelijke behoeften maar biedt een kwalitatief goede en smakelijke aanvulling op de voeding. Bloemkolen op natuurlijke snelheid gegroeid, binnen een uur na de oogst op je bord en bemest naar behoefte (dus niet voor snelle groei en maximale opbrengst) smaken echt anders en beter dan wat gemiddeld in een supermarkt te koop is. Wie kent nog de smaak van doperwten of wortelen vers van het land en met liefde geteeld. Wortelen en veel andere groenten op een zo natuurlijke mogelijke manier geteeld behoeven geen hulpstoffen of overmatige sauzen om goed te smaken. In sommige restaurants wordt sinaasappelsap gebruikt om wortelen een smaak te geven! En wie weet nog hoe stamppot winterpostelein smaakt waarvan de plantjes een uur eerder nog op het veld stond. Daarnaast is voor ons het vooral een vrijetijd besteding wat in de corona periode goed uitkwam. Hoe anders was dit bij mijn vader. Mijn vader verloor zijn vader op 11-jarige leeftijd. Zijn moeder, nu weduwe stond er met drie kinderen alleen voor aan de vooravond van de crisis van de dertiger jaren. Sociale voorzieningen en een georganiseerd sociaal vangnet bestonden toen nog niet. Er was wat ondersteuning van de kerk, maar dat was meestal te weinig om van te leven en te veel om van dood te gaan. Wel was er wat ondersteuning in natura van boeren (melk, kaas en boter) en er werd een stukje land beschikbaar gesteld om groenten en aardappelen op te telen. Mijn vader is dan ook al op zeer jonge leeftijd begonnen met een moestuin als aanvulling op de levensnoodzakelijke behoeften. Na de crisis volgde de Tweede wereldoorlog en tijdens de oorlog kwam er een medisch probleem naar voren wat pas na de oorlog definitief verholpen kon worden. Mijn vader is nooit werkeloos geweest, kon gedurende de oorlog in Nederland blijven en kon gewoon doorgaan met de moestuin. De tuin lag zo afgelegen dat er nooit problemen zijn geweest. Maar één keer zijn er kolen gestolen tijdens de hongerwinter. Het is onnodig te zeggen dat mijn vader geen jeugd heeft gekend zoals tegenwoordig de norm is. In die tijden waren de eerste levensbehoeften duidelijk anders dan de hedendaagse feesten en vakanties. En die tijd ligt echt nog niet zover achter ons. Na de oorlog is mijn vader gewoon doorgegaan met tuinieren. Groenten werden vers gegeten, ingemaakt voor de winter of (later) diepgevroren. Mijn moeder heeft veel geweckt, sap gemaakt of jam gemaakt. Ooit is in de kelder een fles bessensap geëxplodeerd. Groenten werden nooit gekocht en aardappelen waren er meestal ook genoeg. Mijn broer en ik werden geacht veel te eten om groot en sterkt te worden en een goede basis voor later te verkrijgen. Het valt niet te ontkennen dat mijn ouders daarin succesvol zijn geweest. De keerzijde was dat wij al vroeg mee moesten naar de tuin om te helpen. Die hulp stelde meestal niet veel voor en was ook wel eens contraproductief als onkruid en gewas werden verwisseld. Daarnaast had mijn broer een onderzoekende geest. Zo dacht hij dat alles wat groen begroeid was beloopbaar was, dus ook een dichtgegroeide sloot en dat werd uitgeprobeerd! Onze hulp heeft dan ook niet zo lang geduurd. Mijn vader heeft tot op 82-jarige leeftijd getuind en had toen twee groentetuinen. Toen ik wat ouder werd heb ik vaak geholpen. Dat was vaak plantjes halen omdat ik al jong een auto had maar ook met poten, aardbeien plukken, etc. De achtergrond van mijn vrouw is anders. Zij is in de grote stad opgegroeid en haar ouders hadden niets met tuinieren. Op de lagere school was er een schooltuin met kippen. In de tuin probeerde zij lathyrus bloemen, goudsbloemen en afrikaantjes te kweken, maar die werden vaak vernield. Ook bracht zij perioden door op een boerderij. Verder heeft mijn vrouw een tuinbouwopleiding voor sierteelt afgerond.

Onze achtergronden

Ik ben geboren op het platteland en buitendijks opgegroeid aan een getijde rivier. Kennis en liefde voor een moestuin komen bij mijn vader vandaan. Onze moestuin is niet voor de levensnoodzakelijke behoeften maar biedt een kwalitatief goede en smakelijke aanvulling op de voeding. Bloemkolen op natuurlijke snelheid gegroeid, binnen een uur na de oogst op je bord en bemest naar behoefte (dus niet voor snelle groei en maximale opbrengst) smaken echt anders en beter dan wat gemiddeld in een supermarkt te koop is. Wie kent nog de smaak van doperwten of wortelen vers van het land en met liefde geteeld. Wortelen en veel andere groenten op een zo natuurlijke mogelijke manier geteeld behoeven geen hulpstoffen of overmatige sauzen om goed te smaken. In sommige restaurants wordt sinaasappelsap gebruikt om wortelen een smaak te geven! En wie weet nog hoe stamppot winterpostelein smaakt waarvan de plantjes een uur eerder nog op het veld stond. Daarnaast is voor ons het vooral een vrijetijd besteding wat in de corona periode goed uitkwam. Hoe anders was dit bij mijn vader. Mijn vader verloor zijn vader op 11- jarige leeftijd. Zijn moeder, nu weduwe stond er met drie kinderen alleen voor aan de vooravond van de crisis van de dertiger jaren. Sociale voorzieningen en een georganiseerd sociaal vangnet bestonden toen nog niet. Er was wat ondersteuning van de kerk, maar dat was meestal te weinig om van te leven en te veel om van dood te gaan. Wel was er wat ondersteuning in natura van boeren (melk, kaas en boter) en er werd een stukje land beschikbaar gesteld om groenten en aardappelen op te telen. Mijn vader is dan ook al op zeer jonge leeftijd begonnen met een moestuin als aanvulling op de levensnoodzakelijke behoeften. Na de crisis volgde de Tweede wereldoorlog en tijdens de oorlog kwam er een medisch probleem naar voren wat pas na de oorlog definitief verholpen kon worden. Mijn vader is nooit werkeloos geweest, kon gedurende de oorlog in Nederland blijven en kon gewoon doorgaan met de moestuin. De tuin lag zo afgelegen dat er nooit problemen zijn geweest. Maar één keer zijn er kolen gestolen tijdens de hongerwinter. Het is onnodig te zeggen dat mijn vader geen jeugd heeft gekend zoals tegenwoordig de norm is. In die tijden waren de eerste levensbehoeften duidelijk anders dan de hedendaagse feesten en vakanties. En die tijd ligt echt nog niet zover achter ons. Na de oorlog is mijn vader gewoon doorgegaan met tuinieren. Groenten werden vers gegeten, ingemaakt voor de winter of (later) diepgevroren. Mijn moeder heeft veel geweckt, sap gemaakt of jam gemaakt. Ooit is in de kelder een fles bessensap geëxplodeerd. Groenten werden nooit gekocht en aardappelen waren er meestal ook genoeg. Mijn broer en ik werden geacht veel te eten om groot en sterkt te worden en een goede basis voor later te verkrijgen. Het valt niet te ontkennen dat mijn ouders daarin succesvol zijn geweest. De keerzijde was dat wij al vroeg mee moesten naar de tuin om te helpen. Die hulp stelde meestal niet veel voor en was ook wel eens contraproductief als onkruid en gewas werden verwisseld. Daarnaast had mijn broer een onderzoekende geest. Zo dacht hij dat alles wat groen begroeid was beloopbaar was, dus ook een dichtgegroeide sloot en dat werd uitgeprobeerd! Onze hulp heeft dan ook niet zo lang geduurd. Mijn vader heeft tot op 82-jarige leeftijd getuind en had toen twee groentetuinen. Toen ik wat ouder werd heb ik vaak geholpen. Dat was vaak plantjes halen omdat ik al jong een auto had maar ook met poten, aardbeien plukken, etc. De achtergrond van mijn vrouw is anders. Zij is in de grote stad opgegroeid en haar ouders hadden niets met tuinieren. Op de lagere school was er een schooltuin met kippen. In de tuin probeerde zij lathyrus bloemen, goudsbloemen en afrikaantjes te kweken, maar die werden vaak vernield. Ook bracht zij perioden door op een boerderij. Verder heeft mijn vrouw een tuinbouwopleiding voor sierteelt afgerond.

Onze achtergronden

Ik ben geboren op het platteland en buitendijks opgegroeid aan een getijde rivier. Kennis en liefde voor een moestuin komen bij mijn vader vandaan. Onze moestuin is niet voor de levensnoodzakelijke behoeften maar biedt een kwalitatief goede en smakelijke aanvulling op de voeding. Bloemkolen op natuurlijke snelheid gegroeid, binnen een uur na de oogst op je bord en bemest naar behoefte (dus niet voor snelle groei en maximale opbrengst) smaken echt anders en beter dan wat gemiddeld in een supermarkt te koop is. Wie kent nog de smaak van doperwten of wortelen vers van het land en met liefde geteeld. Wortelen en veel andere groenten op een zo natuurlijke mogelijke manier geteeld behoeven geen hulpstoffen of overmatige sauzen om goed te smaken. In sommige restaurants wordt sinaasappelsap gebruikt om wortelen een smaak te geven! En wie weet nog hoe stamppot winterpostelein smaakt waarvan de plantjes een uur eerder nog op het veld stond. Daarnaast is voor ons het vooral een vrijetijd besteding wat in de corona periode goed uitkwam. Hoe anders was dit bij mijn vader. Mijn vader verloor zijn vader op 11-jarige leeftijd. Zijn moeder, nu weduwe stond er met drie kinderen alleen voor aan de vooravond van de crisis van de dertiger jaren. Sociale voorzieningen en een georganiseerd sociaal vangnet bestonden toen nog niet. Er was wat ondersteuning van de kerk, maar dat was meestal te weinig om van te leven en te veel om van dood te gaan. Wel was er wat ondersteuning in natura van boeren (melk, kaas en boter) en er werd een stukje land beschikbaar gesteld om groenten en aardappelen op te telen. Mijn vader is dan ook al op zeer jonge leeftijd begonnen met een moestuin als aanvulling op de levensnoodzakelijke behoeften. Na de crisis volgde de Tweede wereldoorlog en tijdens de oorlog kwam er een medisch probleem naar voren wat pas na de oorlog definitief verholpen kon worden. Mijn vader is nooit werkeloos geweest, kon gedurende de oorlog in Nederland blijven en kon gewoon doorgaan met de moestuin. De tuin lag zo afgelegen dat er nooit problemen zijn geweest. Maar één keer zijn er kolen gestolen tijdens de hongerwinter. Het is onnodig te zeggen dat mijn vader geen jeugd heeft gekend zoals tegenwoordig de norm is. In die tijden waren de eerste levensbehoeften duidelijk anders dan de hedendaagse feesten en vakanties. En die tijd ligt echt nog niet zover achter ons. Na de oorlog is mijn vader gewoon doorgegaan met tuinieren. Groenten werden vers gegeten, ingemaakt voor de winter of (later) diepgevroren. Mijn moeder heeft veel geweckt, sap gemaakt of jam gemaakt. Ooit is in de kelder een fles bessensap geëxplodeerd. Groenten werden nooit gekocht en aardappelen waren er meestal ook genoeg. Mijn broer en ik werden geacht veel te eten om groot en sterkt te worden en een goede basis voor later te verkrijgen. Het valt niet te ontkennen dat mijn ouders daarin succesvol zijn geweest. De keerzijde was dat wij al vroeg mee moesten naar de tuin om te helpen. Die hulp stelde meestal niet veel voor en was ook wel eens contraproductief als onkruid en gewas werden verwisseld. Daarnaast had mijn broer een onderzoekende geest. Zo dacht hij dat alles wat groen begroeid was beloopbaar was, dus ook een dichtgegroeide sloot en dat werd uitgeprobeerd! Onze hulp heeft dan ook niet zo lang geduurd. Mijn vader heeft tot op 82-jarige leeftijd getuind en had toen twee groentetuinen. Toen ik wat ouder werd heb ik vaak geholpen. Dat was vaak plantjes halen omdat ik al jong een auto had maar ook met poten, aardbeien plukken, etc. De achtergrond van mijn vrouw is anders. Zij is in de grote stad opgegroeid en haar ouders hadden niets met tuinieren. Op de lagere school was er een schooltuin met kippen. In de tuin probeerde zij lathyrus bloemen, goudsbloemen en afrikaantjes te kweken, maar die werden vaak vernield. Ook bracht zij perioden door op een boerderij. Verder heeft mijn vrouw een tuinbouwopleiding voor sierteelt afgerond.

Hollandse IJssel Foto Abe Mayen (ABEFOTO.NL)

Toen ik de tuin kreeg was het een min of meer een doorlooptuin. Tuinders die interesse in een stuk tuin hadden konden in afwachting van een definitief perceel hier beginnen en zien of moestuinieren hen kon bekoren. Het lange termijn resultaat was dat er maar weinig aan duurzaam onderhoud was gedaan. De bodem was ingeklonken en deels uitgeput wat nog verergerd was door de extreem hete zomers van 2017-2020. Door deze extreem hete zomers was de inklinking verergert door uitdroging. De kleigrond was zo hard dat er bijna een pikhouweel nodig was om te bewerken. Een deel van het tuincomplex ligt op een eiland in de Vlist, en een deel is in het verleden gebruikt als stortplaats voor overtollig klei van een dijkafgraving waar nu onder andere mijn tuin ligt. De dikte van de kleilaag varieert, maar ik heb een keer een meter diep gegraven om iets te verwijderen, en ik groef nog steeds in klei. De vorige tuinder probeerde bonen, aardappelen en sjalotten te telen en die gewassen waren nog niet geoogst. Door de droge zomer en de slechte watervoorziening was het succes matig. De tuin bleek door inklinking het laagste deel van het complex geworden. Na een zware regenbui stond het aardappelveldje deels onder water. Die waren dan ook verrot, ondanks de hete en droge zomer. Dit werd nog verergert door dat de water afvoer van het dak van de buren defect was en het hele dakoppervlak afwaterde op het aardappelperceel. Dit deed mij besluiten om het terrein ca. 20 cm te verhogen zodat het niet langer meer het laagste gedeelte was. De vraag die zich nu aandiende was: Waarmee hoog je een terrein op. Er is eerder bij een andere tuinder een ophoging geweest met een vrachtwagen tuingrond. Zulke grond heeft vaak een veenachtige achtergrond en dat verteerd op lange termijn. Na 10 jaar is er dan ook niet veel meer van te merken. Daarnaast weet je nooit goed wat je krijgt. Het kan vervuilde grond zijn. Ik weet van twee gevallen dat na keuring zelfs gereinigde en gecertificeerde grond nog steeds vervuild was en weer verwijderd moest worden. Allerlei opties zijn bekeken, maar uiteindelijk leek het beste idee de klei van de tuin zelf te gebruiken. Dat betekent afgraven om elders op te hogen. De afgegraven plekken moesten natuurlijk weer worden opgevuld. Mijn vader heeft zowel een tuin op rivierklei als op veengrond gehad. De kennis en ervaring van mijn vader was dat sommige gewassen het geweldig doen op klei en andere veel beter op lichtere grond. Wortels geteeld op lichtere grond hebben een vorm die je van wortels normaal gesproken verwacht. Wortels geteeld op kleigrond smaken voortreffelijk, maar de vormen kunnen dusdanig zijn dat ze zelfs nooit het predicaat buitenbeentje zullen halen bij Albert Heijn. Ik heb de tuin ingedeeld in 8 kleine bedden van ruwweg 2,5 bij 1,25 meter en 4 grote bedden waar ik een mate van vrijheid heb voor indelen en een middenpad. Langs het gemeenschappelijke pad liggen de bloemen, rozen en struiken perken. Van de 8 kleine bedden zijn er 7 zo’n 20 of 30 cm diep uitgegraven en met een grondmix op worteldoek opgevuld. De vrijgekomen klei is gebruikt om de overige bedden te verhogen. De samenstelling van de mix is vermiculiet, compost en turfstrooisel in drie gelijke delen. Dat is een licht en zeer vruchtbaar mengsel met een zeer goede drainage. De vermiculiet houdt vocht vast en zorgt enige tijd voor de juiste vocht balans bij droogte. Na het eerste jaar kun deze mix steeds meer onderhouden als normale lichte tuinaarde en de bemesting afstemmen op de behoefte van de gewassen. Af en toe aanvullen met compost en turfstrooisel is wel nodig. Dit mengsel kan van nature kalkarm zijn en daarvoor is een kalk suppletie wel nodig, zeker na het eerste jaar en sommige gewassen. De kleine bedden zijn gescheiden door betegelde paden. Alle paden en ook het centrale middenpad zijn ca. 50 cm diep uitgegraven en opgevuld met zand. De vrijgekomen klei is voor ophoging gebruikt. De klei op mijn tuin wordt bij droogte meer een rotsplaat dan teelaarde. Losser maken van de structuur is eerde al geprobeerd met lava, maar dat werkt onvoldoende. In 2024 heb ik het rigoreuzer aangepakt: 20 kg basaltlava per bed van 2,5 m. Dat zet zoden aan de dijk. Verder wordt er ook zand van oude paden voor gebruikt. Bed 1 is niet uitgegraven maar was een kuil die opgevuld is met gekochte tuinaarde. Op de kop van de tuin staat een blokhut met ernaast fruitbomen. Aan het einde van de tuin ligt een bed met bessenstruiken, een kas en de materiaalopslag. De orientatie van de tuin is oost-west. Aan de noordzijde is een boomgaard met gras wat soms na warm en nat weer een slakkeninvasie oplevert. Slakkenbestrijding is een doorlopende uitdaging en na een periode van afwezigheid is er vaak schade. In 2023 was er na een afwezigheid van twee weken een grotendeels kaalgevreten aardbeienbed en eerder waren dat vooral opkomende bonenplanten. Slakken hebben kennelijk ook voorkeuren. Het is deels op te lossen door maximaal voort te trekken op een veilige plaats, meestal de kas. Voortrekken waar mogelijk heeft altijd voordelen zoals een vroegere oogst en geringere vatbaarheid voor allerlei aantastingen. De zuidzijde wordt begrensd door een gemeenschappelijk pad met daarnaast een haag die wel tot 3,5 m hoogte rijkt. Alhoewel het huishoudelijk reglement erg duidelijk is wordt er niet opvallend actief gehandhaafd. Overigens zorgt het wel voor beslotenheid en windbeschutting en het ziet er zeker niet lelijk uit. Inmiddels is het behoorlijk gesnoeid. Naast de haag staan fruitbomen en weer verder torenhoog gemeentelijk groen. Hoe hoger hoe groener schijnt de gemeentelijke filosofie te zijn. Van mei tot september levert het nauwelijks problemen op. De eerste meter is voor bloemen en struiken om dat er toch niets is te telen vanwege de schaduw. Met name nateelten zoals rode bieten en groenlof zijn moeilijk naast de haag en winterteelten zijn niet mogelijk. Typische winter teelten als prei, winterandijvie, winterpostelein, weeuwenteelten, boerenkool, etc. leveren daar geen of weinig resultaat op. Voor prei is een heel bed nodig voor een maaltijd. Winteruien gaan pas doorgroeien als de zomer uien ook komen. In 2023 haalden de zomer uien de winteruien zelfs in! Wintertelen lukt alleen in de kas en deels aan de noordzijde. Door het beperkte oppervlak wordt ik hier nog verder beperkt door het teeltwisselprogramma. De ervaring tot dusver met de bodem samenstelling De mix levert zeer fraaie resultaten op. Alleen gewassen met een kalkbehoefte groeien trager of vallen tegen. Rode kool groeit wel, maar half zo snel als op klei. Hier geldt: Kalk en eventueel extra organische mest na het eerste jaar. Hetzelfde is van toepassing voor bloemkool. Het gaat wel en de resultaten kunnen goed zijn, maar het kost meer tijd. Verder moet men ook goed op de teeltwisseling letten. Aardbeien geteeld op deze mix zijn een doorslaand succes, mits gepoot met een kalk suppletie. In 2021 had ik drie aardbeienbedden op mix en één op klei. De opbrengst op de mix bedden was veel hoger dan die van het klei bed, minder rot na regen en betere kwaliteit van de vruchten. Op alle bedden was een laag stro gelegd om de vruchten droog te houden. Ook slakken en kikkers hebben en hekel aan stro. De meeste groenten, behalve sommige koolsoorten doen het zeer goed op de mix. De kleigrond heeft bijna altijd een oogst geleverd die je daarvan mag verwachten. Wel moet er goed aandacht worden besteed aan de teeltwisselingen en de bemesting. Dit geldt trouwens ook voor de bedden met de mix. In al deze twee zaken is mijn leidraad de Groente & Fruit encyclopedie geschreven door Luc Dedeene en Guy de Kinder. Dit boek is naar mijn mening een van de beste uitgaven voor moestuinders. Verder haal ik ook wel informatie van internet, maar dit boek blijft mijn leidraad. De komende jaren zal ik op de volgende pagina’s de verdere ervaringen met de teelten op met name de mix met enige regelmaat bijwerken. De tuinlayout voor 2024 De gele bedden zijn de bedden met de mix.

Een tussenstand

Toen ik de tuin kreeg was het een min of meer een doorlooptuin. Tuinders die interesse in een stuk tuin hadden konden in afwachting van een definitief perceel hier beginnen en zien of moestuinieren hen kon bekoren. Het lange termijn resultaat was dat er maar weinig aan duurzaam onderhoud was gedaan. De bodem was ingeklonken en deels uitgeput wat nog verergerd was door de extreem hete zomers van 2017- 2020. Door deze extreem hete zomers was de inklinking verergert door uitdroging. De kleigrond was zo hard dat er bijna een pikhouweel nodig was om te bewerken. Een deel van het tuincomplex ligt op een eiland in de Vlist, en een deel is in het verleden gebruikt als stortplaats voor overtollig klei van een dijkafgraving waar nu onder andere mijn tuin ligt. De dikte van de kleilaag varieert, maar ik heb een keer een meter diep gegraven om iets te verwijderen, en ik groef nog steeds in klei. De vorige tuinder probeerde bonen, aardappelen en sjalotten te telen en die gewassen waren nog niet geoogst. Door de droge zomer en de slechte watervoorziening was het succes matig. De tuin bleek door inklinking het laagste deel van het complex geworden. Na een zware regenbui stond het aardappelveldje deels onder water. Die waren dan ook verrot, ondanks de hete en droge zomer. Dit werd nog verergert door dat de water afvoer van het dak van de buren defect was en het hele dakoppervlak afwaterde op het aardappelperceel. Dit deed mij besluiten om het terrein ca. 20 cm te verhogen zodat het niet langer meer het laagste gedeelte was. De vraag die zich nu aandiende was: Waarmee hoog je een terrein op. Er is eerder bij een andere tuinder een ophoging geweest met een vrachtwagen tuingrond. Zulke grond heeft vaak een veenachtige achtergrond en dat verteerd op lange termijn. Na 10 jaar is er dan ook niet veel meer van te merken. Daarnaast weet je nooit goed wat je krijgt. Het kan vervuilde grond zijn. Ik weet van twee gevallen dat na keuring zelfs gereinigde en gecertificeerde grond nog steeds vervuild was en weer verwijderd moest worden. Allerlei opties zijn bekeken, maar uiteindelijk leek het beste idee de klei van de tuin zelf te gebruiken. Dat betekent afgraven om elders op te hogen. De afgegraven plekken moesten natuurlijk weer worden opgevuld. Mijn vader heeft zowel een tuin op rivierklei als op veengrond gehad. De kennis en ervaring van mijn vader was dat sommige gewassen het geweldig doen op klei en andere veel beter op lichtere grond. Wortels geteeld op lichtere grond hebben een vorm die je van wortels normaal gesproken verwacht. Wortels geteeld op kleigrond smaken voortreffelijk, maar de vormen kunnen dusdanig zijn dat ze zelfs nooit het predicaat buitenbeentje zullen halen bij Albert Heijn. Ik heb de tuin ingedeeld in 8 kleine bedden van ruwweg 2,5 bij 1,25 meter en 4 grote bedden waar ik een mate van vrijheid heb voor indelen en een middenpad. Langs het gemeenschappelijke pad liggen de bloemen, rozen en struiken perken. Van de 8 kleine bedden zijn er 7 zo’n 20 of 30 cm diep uitgegraven en met een grondmix op worteldoek opgevuld. De vrijgekomen klei is gebruikt om de overige bedden te verhogen. De samenstelling van de mix is vermiculiet, compost en turfstrooisel in drie gelijke delen. Dat is een licht en zeer vruchtbaar mengsel met een zeer goede drainage. De vermiculiet houdt vocht vast en zorgt enige tijd voor de juiste vocht balans bij droogte. Na het eerste jaar kun deze mix steeds meer onderhouden als normale lichte tuinaarde en de bemesting afstemmen op de behoefte van de gewassen. Af en toe aanvullen met compost en turfstrooisel is wel nodig. Dit mengsel kan van nature kalkarm zijn en daarvoor is een kalk suppletie wel nodig, zeker na het eerste jaar en sommige gewassen. De kleine bedden zijn gescheiden door betegelde paden. Alle paden en ook het centrale middenpad zijn ca. 50 cm diep uitgegraven en opgevuld met zand. De vrijgekomen klei is voor ophoging gebruikt. De klei op mijn tuin wordt bij droogte meer een rotsplaat dan teelaarde. Losser maken van de structuur is eerde al geprobeerd met lava, maar dat werkt onvoldoende. In 2024 heb ik het rigoreuzer aangepakt: 20 kg basaltlava per bed van 2,5 m. Dat zet zoden aan de dijk. Verder wordt er ook zand van oude paden voor gebruikt. Bed 1 is niet uitgegraven maar was een kuil die opgevuld is met gekochte tuinaarde. Op de kop van de tuin staat een blokhut met ernaast fruitbomen. Aan het einde van de tuin ligt een bed met bessenstruiken, een kas en de materiaalopslag. De orientatie van de tuin is oost-west. Aan de noordzijde is een boomgaard met gras wat soms na warm en nat weer een slakkeninvasie oplevert. Slakkenbestrijding is een doorlopende uitdaging en na een periode van afwezigheid is er vaak schade. In 2023 was er na een afwezigheid van twee weken een grotendeels kaalgevreten aardbeienbed en eerder waren dat vooral opkomende bonenplanten. Slakken hebben kennelijk ook voorkeuren. Het is deels op te lossen door maximaal voort te trekken op een veilige plaats, meestal de kas. Voortrekken waar mogelijk heeft altijd voordelen zoals een vroegere oogst en geringere vatbaarheid voor allerlei aantastingen. De zuidzijde wordt begrensd door een gemeenschappelijk pad met daarnaast een haag die wel tot 3,5 m hoogte rijkt. Alhoewel het huishoudelijk reglement erg duidelijk is wordt er niet opvallend actief gehandhaafd. Overigens zorgt het wel voor beslotenheid en windbeschutting en het ziet er zeker niet lelijk uit. Inmiddels is het behoorlijk gesnoeid. Naast de haag staan fruitbomen en weer verder torenhoog gemeentelijk groen. Hoe hoger hoe groener schijnt de gemeentelijke filosofie te zijn. Van mei tot september levert het nauwelijks problemen op. De eerste meter is voor bloemen en struiken om dat er toch niets is te telen vanwege de schaduw. Met name nateelten zoals rode bieten en groenlof zijn moeilijk naast de haag en winterteelten zijn niet mogelijk. Typische winter teelten als prei, winterandijvie, winterpostelein, weeuwenteelten, boerenkool, etc. leveren daar geen of weinig resultaat op. Voor prei is een heel bed nodig voor een maaltijd. Winteruien gaan pas doorgroeien als de zomer uien ook komen. In 2023 haalden de zomer uien de winteruien zelfs in! Wintertelen lukt alleen in de kas en deels aan de noordzijde. Door het beperkte oppervlak wordt ik hier nog verder beperkt door het teeltwisselprogramma. De ervaring tot dusver met de bodem samenstelling De mix levert zeer fraaie resultaten op. Alleen gewassen met een kalkbehoefte groeien trager of vallen tegen. Rode kool groeit wel, maar half zo snel als op klei. Hier geldt: Kalk en eventueel extra organische mest na het eerste jaar. Hetzelfde is van toepassing voor bloemkool. Het gaat wel en de resultaten kunnen goed zijn, maar het kost meer tijd. Verder moet men ook goed op de teeltwisseling letten. Aardbeien geteeld op deze mix zijn een doorslaand succes, mits gepoot met een kalk suppletie. In 2021 had ik drie aardbeienbedden op mix en één op klei. De opbrengst op de mix bedden was veel hoger dan die van het klei bed, minder rot na regen en betere kwaliteit van de vruchten. Op alle bedden was een laag stro gelegd om de vruchten droog te houden. Ook slakken en kikkers hebben en hekel aan stro. De meeste groenten, behalve sommige koolsoorten doen het zeer goed op de mix. De kleigrond heeft bijna altijd een oogst geleverd die je daarvan mag verwachten. Wel moet er goed aandacht worden besteed aan de teeltwisselingen en de bemesting. Dit geldt trouwens ook voor de bedden met de mix. In al deze twee zaken is mijn leidraad de Groente & Fruit encyclopedie geschreven door Luc Dedeene en Guy de Kinder. Dit boek is naar mijn mening een van de beste uitgaven voor moestuinders. Verder haal ik ook wel informatie van internet, maar dit boek blijft mijn leidraad. De komende jaren zal ik op de volgende pagina’s de verdere ervaringen met de teelten op met name de mix met enige regelmaat bijwerken.

De moestuin, hoe het was en hoe het nu is

Toen ik de tuin kreeg was het een min of meer een doorlooptuin. Tuinders die interesse in een stuk tuin hadden konden in afwachting van een definitief perceel hier beginnen en zien of moestuinieren hen kon bekoren. Het lange termijn resultaat was dat er maar weinig aan duurzaam onderhoud was gedaan. De bodem was ingeklonken en deels uitgeput wat nog verergerd was door de extreem hete zomers van 2017-2020. Door deze extreem hete zomers was de inklinking verergert door uitdroging. De kleigrond was zo hard dat er bijna een pikhouweel nodig was om te bewerken. Een deel van het tuincomplex ligt op een eiland in de Vlist, en een deel is in het verleden gebruikt als stortplaats voor overtollig klei van een dijkafgraving waar nu onder andere mijn tuin ligt. De dikte van de kleilaag varieert, maar ik heb een keer een meter diep gegraven om iets te verwijderen, en ik groef nog steeds in klei. De vorige tuinder probeerde bonen, aardappelen en sjalotten te telen en die gewassen waren nog niet geoogst. Door de droge zomer en de slechte watervoorziening was het succes matig. De tuin bleek door inklinking het laagste deel van het complex geworden. Na een zware regenbui stond het aardappelveldje deels onder water. Die waren dan ook verrot, ondanks de hete en droge zomer. Dit werd nog verergert door dat de water afvoer van het dak van de buren defect was en het hele dakoppervlak afwaterde op het aardappelperceel. Dit deed mij besluiten om het terrein ca. 20 cm te verhogen zodat het niet langer meer het laagste gedeelte was. De vraag die zich nu aandiende was: Waarmee hoog je een terrein op. Er is eerder bij een andere tuinder een ophoging geweest met een vrachtwagen tuingrond. Zulke grond heeft vaak een veenachtige achtergrond en dat verteerd op lange termijn. Na 10 jaar is er dan ook niet veel meer van te merken. Daarnaast weet je nooit goed wat je krijgt. Het kan vervuilde grond zijn. Ik weet van twee gevallen dat na keuring zelfs gereinigde en gecertificeerde grond nog steeds vervuild was en weer verwijderd moest worden. Allerlei opties zijn bekeken, maar uiteindelijk leek het beste idee de klei van de tuin zelf te gebruiken. Dat betekent afgraven om elders op te hogen. De afgegraven plekken moesten natuurlijk weer worden opgevuld. Mijn vader heeft zowel een tuin op rivierklei als op veengrond gehad. De kennis en ervaring van mijn vader was dat sommige gewassen het geweldig doen op klei en andere veel beter op lichtere grond. Wortels geteeld op lichtere grond hebben een vorm die je van wortels normaal gesproken verwacht. Wortels geteeld op kleigrond smaken voortreffelijk, maar de vormen kunnen dusdanig zijn dat ze zelfs nooit het predicaat buitenbeentje zullen halen bij Albert Heijn. Ik heb de tuin ingedeeld in 8 kleine bedden van ruwweg 2,5 bij 1,25 meter en 4 grote bedden waar ik een mate van vrijheid heb voor indelen en een middenpad. Langs het gemeenschappelijke pad liggen de bloemen, rozen en struiken perken. Van de 8 kleine bedden zijn er 7 zo’n 20 of 30 cm diep uitgegraven en met een grondmix op worteldoek opgevuld. De vrijgekomen klei is gebruikt om de overige bedden te verhogen. De samenstelling van de mix is vermiculiet, compost en turfstrooisel in drie gelijke delen. Dat is een licht en zeer vruchtbaar mengsel met een zeer goede drainage. De vermiculiet houdt vocht vast en zorgt enige tijd voor de juiste vocht balans bij droogte. Na het eerste jaar kun deze mix steeds meer onderhouden als normale lichte tuinaarde en de bemesting afstemmen op de behoefte van de gewassen. Af en toe aanvullen met compost en turfstrooisel is wel nodig. Dit mengsel kan van nature kalkarm zijn en daarvoor is een kalk suppletie wel nodig, zeker na het eerste jaar en sommige gewassen. De kleine bedden zijn gescheiden door betegelde paden. Alle paden en ook het centrale middenpad zijn ca. 50 cm diep uitgegraven en opgevuld met zand. De vrijgekomen klei is voor ophoging gebruikt. De klei op mijn tuin wordt bij droogte meer een rotsplaat dan teelaarde. Losser maken van de structuur is eerde al geprobeerd met lava, maar dat werkt onvoldoende. In 2024 heb ik het rigoreuzer aangepakt: 20 kg basaltlava per bed van 2,5 m. Dat zet zoden aan de dijk. Verder wordt er ook zand van oude paden voor gebruikt. Bed 1 is niet uitgegraven maar was een kuil die opgevuld is met gekochte tuinaarde. Op de kop van de tuin staat een blokhut met ernaast fruitbomen. Aan het einde van de tuin ligt een bed met bessenstruiken, een kas en de materiaalopslag. De orientatie van de tuin is oost-west. Aan de noordzijde is een boomgaard met gras wat soms na warm en nat weer een slakkeninvasie oplevert. Slakkenbestrijding is een doorlopende uitdaging en na een periode van afwezigheid is er vaak schade. In 2023 was er na een afwezigheid van twee weken een grotendeels kaalgevreten aardbeienbed en eerder waren dat vooral opkomende bonenplanten. Slakken hebben kennelijk ook voorkeuren. Het is deels op te lossen door maximaal voort te trekken op een veilige plaats, meestal de kas. Voortrekken waar mogelijk heeft altijd voordelen zoals een vroegere oogst en geringere vatbaarheid voor allerlei aantastingen. De zuidzijde wordt begrensd door een gemeenschappelijk pad met daarnaast een haag die wel tot 3,5 m hoogte rijkt. Alhoewel het huishoudelijk reglement erg duidelijk is wordt er niet opvallend actief gehandhaafd. Overigens zorgt het wel voor beslotenheid en windbeschutting en het ziet er zeker niet lelijk uit. Inmiddels is het behoorlijk gesnoeid. Naast de haag staan fruitbomen en weer verder torenhoog gemeentelijk groen. Hoe hoger hoe groener schijnt de gemeentelijke filosofie te zijn. Van mei tot september levert het nauwelijks problemen op. De eerste meter is voor bloemen en struiken om dat er toch niets is te telen vanwege de schaduw. Met name nateelten zoals rode bieten en groenlof zijn moeilijk naast de haag en winterteelten zijn niet mogelijk. Typische winter teelten als prei, winterandijvie, winterpostelein, weeuwenteelten, boerenkool, etc. leveren daar geen of weinig resultaat op. Voor prei is een heel bed nodig voor een maaltijd. Winteruien gaan pas doorgroeien als de zomer uien ook komen. In 2023 haalden de zomer uien de winteruien zelfs in! Wintertelen lukt alleen in de kas en deels aan de noordzijde. Door het beperkte oppervlak wordt ik hier nog verder beperkt door het teeltwisselprogramma. De ervaring tot dusver met de bodem samenstelling De mix levert zeer fraaie resultaten op. Alleen gewassen met een kalkbehoefte groeien trager of vallen tegen. Rode kool groeit wel, maar half zo snel als op klei. Hier geldt: Kalk en eventueel extra organische mest na het eerste jaar. Hetzelfde is van toepassing voor bloemkool. Het gaat wel en de resultaten kunnen goed zijn, maar het kost meer tijd. Verder moet men ook goed op de teeltwisseling letten. Aardbeien geteeld op deze mix zijn een doorslaand succes, mits gepoot met een kalk suppletie. In 2021 had ik drie aardbeienbedden op mix en één op klei. De opbrengst op de mix bedden was veel hoger dan die van het klei bed, minder rot na regen en betere kwaliteit van de vruchten. Op alle bedden was een laag stro gelegd om de vruchten droog te houden. Ook slakken en kikkers hebben en hekel aan stro. De meeste groenten, behalve sommige koolsoorten doen het zeer goed op de mix. De kleigrond heeft bijna altijd een oogst geleverd die je daarvan mag verwachten. Wel moet er goed aandacht worden besteed aan de teeltwisselingen en de bemesting. Dit geldt trouwens ook voor de bedden met de mix. In al deze twee zaken is mijn leidraad de Groente & Fruit encyclopedie geschreven door Luc Dedeene en Guy de Kinder. Dit boek is naar mijn mening een van de beste uitgaven voor moestuinders. Verder haal ik ook wel informatie van internet, maar dit boek blijft mijn leidraad. De komende jaren zal ik op de volgende pagina’s de verdere ervaringen met de teelten op met name de mix met enige regelmaat bijwerken. De tuinlayout voor 2024 De gele bedden zijn de bedden met de mix.

De tuin zoals deze er uitzag in 2021

De tuin bij de overname in augustus 2019

Een tussenstand

12 seizoenen ??? Er zijn toch maar 4 seizoenen !!! Dat klopt als je alleen maar rekening houdt met het lengen of korten van dagen en de scheiding legt op 50% meer of minder zonlicht per dag. Dan kun je inderdaad een jaar in 4 gelijke parten verdelen. De gebruikelijke seizoensindeling is feitelijk gebaseerd op licht. Een verdere verdeling van de seizoenen is niet ongewoon. In oktober vallen in Zweeds Lapland de eerste sneeuwvlokken. De dagen van seizoen ‘Echte Herfst’ worden steeds korter als het laatste jaargetijde in zicht komt: de Vroege Winter. Anders dan wij delen de Lappen een jaar op in zes of acht seizoenen. Dat past beter bij de grillige sprongen die de natuur er maakt. De mogelijkheden om bij ons te telen worden eveneens mede bepaald door de sprongen die de natuur maakt, en die zijn bepaald niet in beton gegoten. Zeker nu niet nu het klimaat wat warmer en wisselvalliger wordt met grotere extremen. Voor het telen van groenten is een ruimere onderverdeling wel mogelijk. Zelf maak ik een (flexibele) onderverdeling op maand basis. Dat levert dus 12 seizoenen op, ieder met zijn eigen mogelijkheden, al is er veel overlapping. Soms kun je in februari al iets doen, een ander jaar is het beter te wachten tot maart. Feitelijk telen wij meer op het actuele seizoen zoals we het tegenwoordig vaak ervaren en de langere termijn weersvoorspellingen dan op strakke kalender seizoenen. Het houdt aan het begin van het jaar en later in het jaar wel risico’s in, maar tot dusver zijn de ervaringen redelijk tot goed. November 2023 stond de tuin nog vol met groenlof, andijvie, kolen en rode bieten. Echter, de groenlof en de andijvie hadden grote problemen met de overvloedige regenval en het gebrek aan zonlicht. In 2021 hadden wij een felle koude periode in februari, direct gevolgt door een week met warm weer. Maart, april en mei 2021 waren koud, deels droog en deels nat. Oktober en november 2023 waren extreem nat. Aardappelen worden meestal gepoot in de laatste week van april. Veel tuinders rondom mij legden de vroege aardappelen al begin april. Ik leg mijn aardappelen (Triplo of carolus, beiden middelvroege rassen) de eerste week van mei Bij een aantal mensen is in 2021 de vroege oogst mislukt door koude gecombineerd met te veel regen. Ook phytophthora was bij sommigen een probleem. De latere aardappelen en ook mijn aardappelen deden het goed tot zeer goed en leverden een goede oogst. In 2021 zijn meer zaken vertraagd. Pootgoed opgekweekt in de kas moest wachten tot warmer weer in de vooruitzichten kwam. De courgetteplanten, echte zon en warmte liefhebbers zijn in 2021 aanzienlijk later dan in 2020 uitgepoot. Als je de mogelijkheid hebt om in perspotjes of potten te kunnen voortrekken behoeven koude en natte perioden niet altijd teveel vertraging op te leveren. Sperziebonen, tuinbonen, roodlof, groenlof, andijvie en sla zijn uitstekend voor te trekken in een kas en uit poten wanneer het weer verbeterd. Dit deel van mijn website is een beschrijving in blog-style op maand basis zoals ik het doe op mijn tuin. Dat betekend niet dat dit perse een heilige graal is. Er zijn altijd andere mogelijkheden die ook en goed resultaat opleveren.

12 seizoenen ??? Er zijn toch maar 4 seizoenen !!! Dat klopt als je alleen maar rekening houdt met het lengen of korten van dagen en de scheiding legt op 50% meer of minder zonlicht per dag. Dan kun je inderdaad een jaar in 4 gelijke parten verdelen. De gebruikelijke seizoensindeling is feitelijk gebaseerd op licht. Een verdere verdeling van de seizoenen is niet ongewoon. In oktober vallen in Zweeds Lapland de eerste sneeuwvlokken. De dagen van seizoen ‘Echte Herfst’ worden steeds korter als het laatste jaargetijde in zicht komt: de Vroege Winter. Anders dan wij delen de Lappen een jaar op in zes of acht seizoenen. Dat past beter bij de grillige sprongen die de natuur er maakt. De mogelijkheden om bij ons te telen worden eveneens mede bepaald door de sprongen die de natuur maakt, en die zijn bepaald niet in beton gegoten. Zeker nu niet nu het klimaat wat warmer en wisselvalliger wordt met grotere extremen. Voor het telen van groenten is een ruimere onderverdeling wel mogelijk. Zelf maak ik een (flexibele) onderverdeling op maand basis. Dat levert dus 12 seizoenen op, ieder met zijn eigen mogelijkheden, al is er veel overlapping. Soms kun je in februari al iets doen, een ander jaar is het beter te wachten tot maart. Feitelijk telen wij meer op het actuele seizoen zoals we het tegenwoordig vaak ervaren en de langere termijn weersvoorspellingen dan op strakke kalender seizoenen. Het houdt aan het begin van het jaar en later in het jaar wel risico’s in, maar tot dusver zijn de ervaringen redelijk tot goed. November 2023 stond de tuin nog vol met groenlof, andijvie, kolen en rode bieten. Echter, de groenlof en de andijvie hadden grote problemen met de overvloedige regenval en het gebrek aan zonlicht. In 2021 hadden wij een felle koude periode in februari, direct gevolgt door een week met warm weer. Maart, april en mei 2021 waren koud, deels droog en deels nat. Oktober en november 2023 waren extreem nat. Aardappelen worden meestal gepoot in de laatste week van april. Veel tuinders rondom mij legden de vroege aardappelen al begin april. Ik leg mijn aardappelen (Triplo of carolus, beiden middelvroege rassen) de eerste week van mei Bij een aantal mensen is in 2021 de vroege oogst mislukt door koude gecombineerd met te veel regen. Ook phytophthora was bij sommigen een probleem. De latere aardappelen en ook mijn aardappelen deden het goed tot zeer goed en leverden een goede oogst. In 2021 zijn meer zaken vertraagd. Pootgoed opgekweekt in de kas moest wachten tot warmer weer in de vooruitzichten kwam. De courgetteplanten, echte zon en warmte liefhebbers zijn in 2021 aanzienlijk later dan in 2020 uitgepoot. Als je de mogelijkheid hebt om in perspotjes of potten te kunnen voortrekken behoeven koude en natte perioden niet altijd teveel vertraging op te leveren. Sperziebonen, tuinbonen, roodlof, groenlof, andijvie en sla zijn uitstekend voor te trekken in een kas en uit poten wanneer het weer verbeterd. Dit deel van mijn website is een beschrijving in blog-style op maand basis zoals ik het doe op mijn tuin. Dat betekend niet dat dit perse een heilige graal is. Er zijn altijd andere mogelijkheden die ook en goed resultaat opleveren.

12 seizoenen ??? Er zijn toch maar 4 seizoenen !!! Dat klopt als je alleen maar rekening houdt met het lengen of korten van dagen en de scheiding legt op 50% meer of minder zonlicht per dag. Dan kun je inderdaad een jaar in 4 gelijke parten verdelen. De gebruikelijke seizoensindeling is feitelijk gebaseerd op licht. Een verdere verdeling van de seizoenen is niet ongewoon. In oktober vallen in Zweeds Lapland de eerste sneeuwvlokken. De dagen van seizoen ‘Echte Herfst’ worden steeds korter als het laatste jaargetijde in zicht komt: de Vroege Winter. Anders dan wij delen de Lappen een jaar op in zes of acht seizoenen. Dat past beter bij de grillige sprongen die de natuur er maakt. De mogelijkheden om bij ons te telen worden eveneens mede bepaald door de sprongen die de natuur maakt, en die zijn bepaald niet in beton gegoten. Zeker nu niet nu het klimaat wat warmer en wisselvalliger wordt met grotere extremen. Voor het telen van groenten is een ruimere onderverdeling wel mogelijk. Zelf maak ik een (flexibele) onderverdeling op maand basis. Dat levert dus 12 seizoenen op, ieder met zijn eigen mogelijkheden, al is er veel overlapping. Soms kun je in februari al iets doen, een ander jaar is het beter te wachten tot maart. Feitelijk telen wij meer op het actuele seizoen zoals we het tegenwoordig vaak ervaren en de langere termijn weersvoorspellingen dan op strakke kalender seizoenen. Het houdt aan het begin van het jaar en later in het jaar wel risico’s in, maar tot dusver zijn de ervaringen redelijk tot goed. November 2023 stond de tuin nog vol met groenlof, andijvie, kolen en rode bieten. Echter, de groenlof en de andijvie hadden grote problemen met de overvloedige regenval en het gebrek aan zonlicht. In 2021 hadden wij een felle koude periode in februari, direct gevolgt door een week met warm weer. Maart, april en mei 2021 waren koud, deels droog en deels nat. Oktober en november 2023 waren extreem nat. Aardappelen worden meestal gepoot in de laatste week van april. Veel tuinders rondom mij legden de vroege aardappelen al begin april. Ik leg mijn aardappelen (Triplo of carolus, beiden middelvroege rassen) de eerste week van mei Bij een aantal mensen is in 2021 de vroege oogst mislukt door koude gecombineerd met te veel regen. Ook phytophthora was bij sommigen een probleem. De latere aardappelen en ook mijn aardappelen deden het goed tot zeer goed en leverden een goede oogst. In 2021 zijn meer zaken vertraagd. Pootgoed opgekweekt in de kas moest wachten tot warmer weer in de vooruitzichten kwam. De courgetteplanten, echte zon en warmte liefhebbers zijn in 2021 aanzienlijk later dan in 2020 uitgepoot. Als je de mogelijkheid hebt om in perspotjes of potten te kunnen voortrekken behoeven koude en natte perioden niet altijd teveel vertraging op te leveren. Sperziebonen, tuinbonen, roodlof, groenlof, andijvie en sla zijn uitstekend voor te trekken in een kas en uit poten wanneer het weer verbeterd. Dit deel van mijn website is een beschrijving in blog-style op maand basis zoals ik het doe op mijn tuin. Dat betekend niet dat dit perse een heilige graal is. Er zijn altijd andere mogelijkheden die ook en goed resultaat opleveren.

Januari is de diepe winterperiode. De dagen zijn kort en de zon heeft nauwelijks kracht om bijvoorbeeld de temperatuur in de kas te verhogen. Gelukkig duurt de diepe winterperiode slechts een maand in Nederland. Op de koude grond beperkt oogsten zich tot typische winterharde groenten als prei en boerenkool die ruim van tevoren zijn gepoot. Zaaien en poten is niet of nauwelijks mogelijk, als men tenminste enig teelt succes wilt hebben en dit geldt, zij het in wat mindere mate ook voor de koude kas. Zaaien en voortrekken in perspotjes heeft bij mij in januari alleen kiemgroenten opgeleverd. Rode kool bijvoorbeeld eindigde met twee blaadjes op 5 cm lange stengels. Tomaten, komkommers, paprika’s en courgettes voortrekken werkt ook niet. De planten komen te vroeg, moeten verpot worden en verblijven te lang in een warme omgeving, zeker als het lang koud blijft. Het levert plantjes op die problemen kunnen geven bij het afharden. Er zijn echter uitzonderingen die wel een redelijke tot goede kans van slagen hebben. Dat zijn winterspinazie en winterpostelein. Mijn vader teelde ook witlof, ik heb dat nog niet geprobeerd. De voornaamste reden is dat ik bij de mij omringende tuinders tot dusver alleen maar minimaal succes, maar meestal mislukkingen heb gezien. Ik denk dat het komt door de lage ligging, overvloedige regenval in de winter, hoog winterpeil in de Vlist waardoor de afwatering vertraagt of zelf volledig stagneert. Dat zou bij mij met de wat verhoogde bedden beter moeten gaan en zeker op de mix bedden. Misschien dat ik het later probeer. In 2021 heb ik winterspinazie driemaal geprobeert, zowel op de koude grond als in de kas. De eerst poging was op het eerste bed waar in het late najaar en de winter nauwelijks zonlicht komt. Daarnaast vermoedt ik dat veel zaad in de magen van muizen of ander gedierte is verdwenen. Hoe dan ook, het succes was nihil. De tweede poging , ingezaaid in januari was op een ander, verder gelegen bed onder een tunnel, maar wel in de schaduw van de buren. Het lukte beter, we hebben er van gegeten, maar het was matig. De derde poging was in de kas. Dat lukte beter, al moet ik zeggen dat ik er toch meer van had verwacht. Meer succes had ik met winterpostelein. Dit is een zeer winterharde plant. In 2020 heb ik eerst in september en oktober onder een tunnel gezaaid wat goede resultaten opleverde. Vanaf oktober 2020 tot in januari 2021 heb ik steeds gezaaid op stukjes grond in de kas. De laatste keer was de derde week in januari. Dit is waarschijnlijk niet helemaal zoals gangbaar is, maar dit leverde niettemin een goede opbrengst op tot in maart. Er was de gehele winter verse postelein. In 2021 heb ik nogmaals in november gezaaid (tweede teelt) en vanaf de kerst hadden wij wekelijks meerdere malen postelein voor een salade en een paar maal zovel dat wij er een royale stamppot (!) van konden maken. Winterpostelein kan maximaal 30 cm hoog worden, maar zover laat ik het niet komen. Ik snij de blaadjes heel jong, als de plantjes ongeveer 5 cm hoog zijn. Omdat ik veel heb gezaaid kan dit en had ik soms meer dan voor salades nodig was. Een paar maal was het ruim voldoende voor stamppot winterpostelein. De smaak van stamppot van jong geoogste winterpostein doet enigszins denken aan spinazie, maar is verfijnder. Ik heb geen ervaring met volledig uitgegroeide winterpostelein. Verder is winterpostelein ook een zeer goede groen bemesting na de oogst en laat losse grond achter. Winterpostelein hoeft maar eenmalig te worden gezaaid, het keert ieder jaar terug. Bij mij gebeurd dit niet omdat ik zo jong al oogst en er geen zaad wordt gevormd. In 2021 heb ik nogmaals winterpostelein in november gezaaid (tweede teelt voor oogst 2022) en al vanaf de kerst 2021 hadden wij wekelijks meerdere malen postelein voor een salade en een paar maal zoveel dat wij er een royale stamppot (!) van konden maken. Hiervoor is de ongeveer de halve kas gebruikt. In 2022 heb ik winterspinazie en winterpostelein gezaaid in de kas voor oogst 2023. Wederom een succes al was de winterpostelein wat later dan de voorgaande keren.In 2021 en 2022 teelde ik dit in de kas. In 2023 teel ik het vanaf oktober en november in 8 meter lange plastic tunnels op de pluktuin van mijn vrouw. Er zijn dan geen bloemen meer. De reden hiervan is dat de pluktuin in de winter gunstiger ligt met het oog op de zon. In januari 2024 is het succes veel minder dan in de voorgaande jaren. De reden moet zijn het de enorme regenval in oktober, november en december van het voorgaande jaar tezamen met het gebrek aan zonlicht. Mogelijk is de winterpostelein te dicht gezaaid. Ik zie in ieder geval stress verschijnselen zoals te vroege bloei. Eind januari begint het voorzichtig te herstellen. Mogelijk dat het wat later nog wat wordt. Verder er er nog wat boerenkool, maar ook dit is minder vanwege de slechte voorgaande maanden. Eind januari zie ik een voorzichtige hergroei op nog niet geoogste planten. We hebben wat winterandijvie uit de kas geoogst. Alle andiivie planten van de koude grond zijn overgepoot naar de kas en dit werkt goed.`Wat er nog meer staat komt waarschijnlijk nog wel. Hetzelfde geldt voor de groenlof. Ik teel groenlof als nateelt in het najaar omdat het redelijk tegen (vroege) vorst kan. We hebben nog steeds niets er van gegeten vanwege dezelfde problemen. Ik heb daarom alle ruimte in de kas benut om de beste groenlof planten over te poten in de kas. De eerste indruk lijkt dat dit een verbetering geeft.

Januari

Januari impressie. Een blik op de tuin en een blik in een kweektunnel en de kas.

Januari

Januari is de diepe winterperiode. De dagen zijn kort en de zon heeft nauwelijks kracht om bijvoorbeeld de temperatuur in de kas te verhogen. Gelukkig duurt de diepe winterperiode slechts een maand in Nederland. Op de koude grond beperkt oogsten zich tot typische winterharde groenten als prei en boerenkool die ruim van tevoren zijn gepoot. Zaaien en poten is niet of nauwelijks mogelijk, als men tenminste enig teelt succes wilt hebben en dit geldt, zij het in wat mindere mate ook voor de koude kas. Zaaien en voortrekken in perspotjes heeft bij mij in januari alleen kiemgroenten opgeleverd. Rode kool bijvoorbeeld eindigde met twee blaadjes op 5 cm lange stengels. Tomaten, komkommers, paprika’s en courgettes voortrekken werkt ook niet. De planten komen te vroeg, moeten verpot worden en verblijven te lang in een warme omgeving, zeker als het lang koud blijft. Het levert plantjes op die problemen kunnen geven bij het afharden. Er zijn echter uitzonderingen die wel een redelijke tot goede kans van slagen hebben. Dat zijn winterspinazie en winterpostelein. Mijn vader teelde ook witlof, ik heb dat nog niet geprobeerd. De voornaamste reden is dat ik bij de mij omringende tuinders tot dusver alleen maar minimaal succes, maar meestal mislukkingen heb gezien. Ik denk dat het komt door de lage ligging, overvloedige regenval in de winter, hoog winterpeil in de Vlist waardoor de afwatering vertraagt of zelf volledig stagneert. Dat zou bij mij met de wat verhoogde bedden beter moeten gaan en zeker op de mix bedden. Misschien dat ik het later probeer. In 2021 heb ik winterspinazie driemaal geprobeert, zowel op de koude grond als in de kas. De eerst poging was op het eerste bed waar in het late najaar en de winter nauwelijks zonlicht komt. Daarnaast vermoedt ik dat veel zaad in de magen van muizen of ander gedierte is verdwenen. Hoe dan ook, het succes was nihil. De tweede poging , ingezaaid in januari was op een ander, verder gelegen bed onder een tunnel, maar wel in de schaduw van de buren. Het lukte beter, we hebben er van gegeten, maar het was matig. De derde poging was in de kas. Dat lukte beter, al moet ik zeggen dat ik er toch meer van had verwacht. Meer succes had ik met winterpostelein. Dit is een zeer winterharde plant. In 2020 heb ik eerst in september en oktober onder een tunnel gezaaid wat goede resultaten opleverde. Vanaf oktober 2020 tot in januari 2021 heb ik steeds gezaaid op stukjes grond in de kas. De laatste keer was de derde week in januari. Dit is waarschijnlijk niet helemaal zoals gangbaar is, maar dit leverde niettemin een goede opbrengst op tot in maart. Er was de gehele winter verse postelein. In 2021 heb ik nogmaals in november gezaaid (tweede teelt) en vanaf de kerst hadden wij wekelijks meerdere malen postelein voor een salade en een paar maal zovel dat wij er een royale stamppot (!) van konden maken. Winterpostelein kan maximaal 30 cm hoog worden, maar zover laat ik het niet komen. Ik snij de blaadjes heel jong, als de plantjes ongeveer 5 cm hoog zijn. Omdat ik veel heb gezaaid kan dit en had ik soms meer dan voor salades nodig was. Een paar maal was het ruim voldoende voor stamppot winterpostelein. De smaak van stamppot van jong geoogste winterpostein doet enigszins denken aan spinazie, maar is verfijnder. Ik heb geen ervaring met volledig uitgegroeide winterpostelein. Verder is winterpostelein ook een zeer goede groen bemesting na de oogst en laat losse grond achter. Winterpostelein hoeft maar eenmalig te worden gezaaid, het keert ieder jaar terug. Bij mij gebeurd dit niet omdat ik zo jong al oogst en er geen zaad wordt gevormd. In 2021 heb ik nogmaals winterpostelein in november gezaaid (tweede teelt voor oogst 2022) en al vanaf de kerst 2021 hadden wij wekelijks meerdere malen postelein voor een salade en een paar maal zoveel dat wij er een royale stamppot (!) van konden maken. Hiervoor is de ongeveer de halve kas gebruikt. In 2022 heb ik winterspinazie en winterpostelein gezaaid in de kas voor oogst 2023. Wederom een succes al was de winterpostelein wat later dan de voorgaande keren.In 2021 en 2022 teelde ik dit in de kas. In 2023 teel ik het vanaf oktober en november in 8 m plastic tunnels op de pluktuin van mijn vrouw. Er zijn dan geen bloemen meer. De reden hiervan is dat de pluktuin in de winter gunstiger ligt met het oog op de zon. In januari 2024 is het succes veel minder dan in de voorgaande jaren. De reden moet zijn het de enorme regenval in oktober, november en december van het voorgaande jaar tezamen met het gebrek aan zonlicht. Mogelijk is de winterpostelein te dicht gezaaid. Ik zie in ieder geval stress verschijnselen zoals te vroege bloei. Eind januari begint het voorzichtig te herstellen. Mogelijk dat het wat later nog wat wordt. Verder er er nog wat boerenkool, maar ook dit is minder vanwege de slechte voorgaande maanden. Eind januari zie ik een voorzichtige hergroei op nog niet geoogste planten. We hebben wat winterandijvie uit de kas geoogst. Alle andiivie planten van de koude grond zijn overgepoot naar de kas en dit werkt goed.`Wat ernog meer staat komt waarschijnlijk nog wel. Hetzelfde geldt voor de groenlof. Ik teel groenlof als nateelt in het najaar omdat het redlijk tegen (vroege) vorst kan. We hebben nog steeds niets er van gegeten vanwege dezelfde problemen. Ik heb daarom alle ruimte in de kas benut om de beste groenlof planten over te poten in de kas. De eerste indruk lijkt dat dit een verbetering geeft.

Januari impressie. Een blik op de tuin en een blik in een kweektunnel en de kas.

Januari

Foto impressie van 2022 Midden februari ben ik begonnen met het voortrekken van met name sla.

Foto impressie van 2021 Eind februari zijn de bloemkolen gepoot onder een tunnel en is in de kas begonnen met voortrekken van diverse groenten.

Februari

De eerste helft van februari is nog een deel van de diepe winterperiode welke geleidelijk met het lengen van de dagen overgaat in het vroege voorjaar. De temperatuur verschillen tussen de eerste dagen en de laatste dagen van februari kunnen hoog zijn. Eind februari kan de zon al een behoorlijke kracht hebben. Zo hebben wij in 2021 in de eerste helft van februari in de kas temperaturen gemeten van - 11 o C en een week later +24 o C ! Februari 2021 kende twee uitlopende gezichten. De eerste en tweede week waren koud met s’ nachts soms strenge vorst. Aan het einde van de derde week dooide het bij bijna zomers weer. Februari biedt normaal gesproken al zaai en poot mogelijkheden maar in 2021 is wat voor januari geschreven grotendeels ook van toepassing geweest. Door de kou en de na het warme intermezzo volgde koude en natte weer werd het zaai en kweekseizoen voor buiten vertraagd. De in januari gezaaide spinazie deed het slecht, de in het vorige najaar gepote prei deed nauwelijks iets, was aangetast en heeft slechts een enkele maaltijd opgeleverd. De in het najaar gepote knoflook stond stil in de groei. Wat goed ging en goed bleef gaan was de winterpostelein in de kas. Maar met een kas heb je mogelijkheden om gewassen die buiten nog niet gezaaid kunnen worden vanwege het weer voor te zaaien in perspotjes of of kweekpotjes en deze later uit te poten. Uiteraard geldt dat niet voor alles, maar voor sla, zomer rode kool, zomer prei en andijvie is dit goed te doen. De plantjes kunnen dan bij voldoende omvang en geschikt weer worden uitgepoot. Dat laatste duurde in 2021 wat langer dan normaal, het gehele kweekseizoen schoof wat op in de tijd. Wat wel in februari buiten kan worden gezaaid en meestal wel goed gaat is radijs. Dat is goed gegaan, al duurde het radijsseizoen in 2021 wel erg lang. Bedoeld wordt dat het erg langzaam groeide door het koude weer. Op 16 februari zijn de eerste bloemkolen onder bescherming van een duivennet en een tunnel geplant, niet wetende dat er nog een lange periode zou komen met te lage temperaturen voor het seizoen. Hoe dat is gegaan wordt in de volgende maanden beschreven. Februari 2024 had voor ons een verrassing in petto waar ik geen andere oorzaak voor weet dan het zachter geworden klimaat, ofwel het ontbreken van een stevige koude periode. De boerenkolen die januari hadden overleefd wilden bijna niet groeien. Regelmatig zagen wij vogels, met name fazanten. Uiteindelijk heb ik alles opgeruimd en hadden we nog eenmaal boerenkool. De oorzaak van de slechte groei werd ook duidelijk. Een invasie van kleine naaktslakken! Deze zaten aan de onderkant van de bladen, aan de bovenkant was niets te zien. Nu let ik altijd wel op slakkenvraat, maar niet in februari. Het wordt geacht nog winter te zijn! Kennelijk denken sommige slakken daar tegenwoord anders over. Verder regent het weer ongelooflijk vaak en in ruime hoeveelheden. De tuinen zijn gespit maar frezen is onmogelijk. Normaal gaan nu de tuinbonen in de grond, maar dat is nu ook onmogelijk.

Februari

De eerste helft van februari is nog een deel van de diepe winterperiode welke geleidelijk met het lengen van de dagen overgaat in het vroege voorjaar. De temperatuur verschillen tussen de eerste dagen en de laatste dagen van februari kunnen hoog zijn. Eind februari kan de zon al een behoorlijke kracht hebben. Zo hebben wij in 2021 in de eerste helft van februari in de kas temperaturen gemeten van - 11 o C en een week later +24 o C ! Februari 2021 kende twee uitlopende gezichten. De eerste en tweede week waren koud met s’nachts soms strenge vorst. Aan het einde van de derde week dooide het bij bijna zomers weer. Februari biedt normaal gesproken al zaai en poot mogelijkheden maar in 2021 is wat voor januari geschreven grotendeels ook van toepassing geweest. Door de kou en de na het warme intermezzo volgde koude en natte weer werd het zaai en kweekseizoen voor buiten vertraagd. De in januari gezaaide spinazie deed het slecht, de in het vorige najaar gepote prei deed nauwelijks iets, was aangetast en heeft slechts een enkele maaltijd opgeleverd. De in het najaar gepote knoflook stond stil in de groei. Wat goed ging en goed bleef gaan was de winterpostelein in de kas. Maar met een kas heb je mogelijkheden om gewassen die buiten nog niet gezaaid kunnen worden vanwege het weer voor te zaaien in perspotjes of of kweekpotjes en deze later uit te poten. Uiteraard geldt dat niet voor alles, maar voor sla, zomer rode kool, zomer prei en andijvie is dit goed te doen. De plantjes kunnen dan bij voldoende omvang en geschikt weer worden uitgepoot. Dat laatste duurde in 2021 wat langer dan normaal, het gehele kweekseizoen schoof wat op in de tijd. Wat wel in februari buiten kan worden gezaaid en meestal wel goed gaat is radijs. Dat is goed gegaan, al duurde het radijsseizoen in 2021 wel erg lang. Bedoeld wordt dat het erg langzaam groeide door het koude weer. Op 16 februari zijn de eerste bloemkolen onder bescherming van een duivennet en een tunnel geplant, niet wetende dat er nog een lange periode zou komen met te lage temperaturen voor het seizoen. Hoe dat is gegaan wordt in de volgende maanden beschreven. Februari 2024 had voor ons een verrassing in petto waar ik geen andere oorzaak voor weet dan het zachter geworden klimaat, ofwel het ontbreken van een stevige koude periode. De boerenkolen die januari hadden overleefd wilden bijna niet groeien. Regelmatig zagen wij vogels, met name fazanten. Uiteindelijk heb ik alles opgeruimd en hadden we nog eenmaal boerenkool. De oorzaak van de slechte groei werd ook duidelijk. Een invasie van kleine naaktslakken! Deze zaten aan de onderkant van de bladen, aan de bovenkant was niets te zien. Nu let ik altijd wel op slakkenvraat, maar niet in februari. Het wordt geacht nog winter te zijn! Kennelijk denken sommige slakken daar tegenwoord anders over. Verder regent het weer ongelooflijk vaak en in ruime hoeveelheden. De tuinen zijn gespit maar frezen is onmogelijk. Normaal gaan nu de tuinbonen in de grond, maar dat is nu ook onmogelijk.

Februari

Rootmaster kweekset. Zelfbevochtigend Zweeds kweeksysteem. Dit is een handig kweeksysteem en zeer gebruikersvriendelijk. De buitenafmeting is 29x19x22 cm (lxbxh) en het kasje bestaat uit een onderreservoir voor water, met daarop de 8 “boekjes” van elk 4 uitsparingen van 3x2 cm en 7 cm hoog. Deze boekjes schuif je je van bovenaf in een tussenschot. Dat tussenschot draagt halverwege een lont, dat in het waterreservoir hangt en de aarde in de potjes nooit laat uitdrogen. Elk set heeft extra lontjes. De transparante kap is van stevig en soepel transparant kunststof.

In 2021 en 2022 heb ik in maart niet veel tijd kunnen vinden om de blog bij te houden. De komende jaren zal de blog pagina verder worden aangevuld. Dit geldt trouwens voor alle pagina’s. In 2021, 2022 en 2023 heb ik in maart de radijs gezaaid. Verder deden in 2021 de bloemkolen het goed, al is er veel aandacht voor nodig geweest, Voor de afscherming van de bloemkolen zijn we begonnen met een duivennet, daarna werd gaatjes folie nodig, daarna een fleece scherm en als laatste plastic folie. Afhankelijk van de dag en nacht temperatuur moesten we beschermlagen verwijderen of aanbrengen. Hoe moeilijk het in maart ging is het feit dat we op een dag s’morgens wat vorst schade waarnamen en aan het einde van dezelfde dag brandschade aan bladeren. Het eerste werd veroorzaakt door de lage nacht temperatuur, het laatste door de felle zon van maart. In 2023 ben ik uitgebreid gaan voortrekken zowel thuis in de kas. Tot mei kan ik de kas gebruiken om plantjes voor te trekken. Daarna komen de tomaten en komkommers. De reden van vroeg voortrekken is dat ik zo groot en sterk mogelijk pootgoed wil uitpoten als redelijkerwijs mogelijk is. De redenen zijn insecten en vogelvraat. Ik ervaar problemen met aardvlooien, veenmollen en emelten. Met biologische en zelfgemaakte bestrijdingsmiddelen doen wij er wel wat aan, maar helemaal voorkomen lukt niet. Wij maken onder andere een knoflook extract waar wij de overgebleven knoflook van het voorgaande jaar voor gebruiken. Vogelvraat is een ander verhaal. Hiet helpen alleen netten voor. Bovendien ligt een deel van de tuin zo vroeg in het voorjaar nog in de schaduw van de scheidingshaag van de buren waardoor er te weinig zonlicht komt op dat deel om de grond voldoende op te warmen. In april wordt dat gaandeweg beter. Ik poot dan stevige planten uit die wat minder gevoelig zijn voor aanvallen van insecten in de zin dat ze een betere kans hebben op overleven en herstel. Courgettes, meloenen en pompoenen worden thuis gelegd en daarna nog tot tweemaal verpot om na de ijsheiligen buiten te worden gepoot. De laatste pot is dan uiteraard de grootste pot. In 2021 had ik een plant over die ik aan de buurman gaf. Bij het poten waren er al bloemen en vruchten en twee dagen later kon de eerste vrucht al worden geplukt. Zelfs veenmollen krijgen zulke planten bijna niet meer stuk. Aangetaste planten konden prima herstellen. Hoe het met de veenmol afliep vertel ik niet. De eerste prei wordt gezaaid in Rootmaster kweeksets. De sterkste en best gegroeide prei wordt uitgepoot in potjes om in de tweede helft van mei, als ze echt potlooddik zijn definitief naar de koude grond te gaan. De prei wordt in voren gepoot die later worden glad gestreken en nog later worden er voren getrokken tussen de rijen waardoor de prei op ruggen verder groeid. worden op deze manier mooie lange stengels geteeld. Ook rode bieten worden op dezelfde manier voorgetrokken. Ik geef hier de voorkeur aan boven zaaien in regels en later uitdunnen. Uitdunnen lukt nooit goed bij mij, of te veel verwijderd of te weinig maar nooit goed. Het is bewerkelijker, maar wij zijn met pensioen en nemen er de tijd voor en het resultaat is er wel naar. Verder wordt er ook sla en andijvie voorgetrokken om in april naar de koude grond te gaan. Voor de bloementuin worden alyssum, afrikaantjes, lupinen, lathyrus, zonnebloemen en stokrozen voorgezaaid in potten.

Maart

Amandelbomen in bloei

Maart

Rootmaster kweekset. Zelfbevochtigend Zweeds kweeksysteem. Dit is een handig kweeksysteem en zeer gebruikersvriendelijk. De buitenafmeting is 29x19x22 cm (lxbxh) en het kasje bestaat uit een onderreservoir voor water, met daarop de 8 “boekjes” van elk 4 uitsparingen van 3x2 cm en 7 cm hoog. Deze boekjes schuif je je van bovenaf in een tussenschot. Dat tussenschot draagt halverwege een lont, dat in het waterreservoir hangt en de aarde in de potjes nooit laat uitdrogen. Elk set heeft extra lontjes. De transparante kap is van stevig en soepel transparant kunststof.

Maartse impressies. De opbouw van de blokhut in 2020, een blik in de tuin en de kas. Verder een blik op de eerste bloemen en vroege amandelbloesem.

Maart

In 2021 en 2022 heb ik in maart niet veel tijd kunnen vinden om de blog bij te houden. De komende jaren zal de blog pagina verder worden aangevuld. Dit geldt trouwens voor alle pagina’s. In 2021, 2022 en 2023 heb ik in maart de radijs gezaaid. Verder deden in 2021 de bloemkolen het goed, al is er veel aandacht voor nodig geweest, Voor de afscherming van de bloemkolen zijn we begonnen met een duivennet, daarna werd gaatjes folie nodig, daarna een fleece scherm en als laatste plastic folie. Afhankelijk van de dag en nacht temperatuur moesten we beschermlagen verwijderen of aanbrengen. Hoe moeilijk het in maart ging is het feit dat we op een dag s’morgens wat vorst schade waarnamen en aan het einde van dezelfde dag brandschade aan bladeren. Het eerste werd veroorzaakt door de lage nacht temperatuur, het laatste door de felle zon van maart. In 2023 ben ik uitgebreid gaan voortrekken zowel thuis in de kas. Tot mei kan ik de kas gebruiken om plantjes voor te trekken. Daarna komen de tomaten en komkommers. De reden van vroeg voortrekken is dat ik zo groot en sterk mogelijk pootgoed wil uitpoten als redelijkerwijs mogelijk is. De redenen zijn insecten en vogelvraat. Ik ervaar problemen met aardvlooien, veenmollen en emelten. Met biologische en zelfgemaakte bestrijdingsmiddelen doen wij er wel wat aan, maar helemaal voorkomen lukt niet. Wij maken onder andere een knoflook extract waar wij de overgebleven knoflook van het voorgaande jaar voor gebruiken. Vogelvraat is een ander verhaal. Hiet helpen alleen netten voor. Bovendien ligt een deel van de tuin zo vroeg in het voorjaar nog in de schaduw van de scheidingshaag van de buren waardoor er te weinig zonlicht komt op dat deel om de grond voldoende op te warmen. In april wordt dat gaandeweg beter. Ik poot dan stevige planten uit die wat minder gevoelig zijn voor aanvallen van insecten in de zin dat ze een betere kans hebben op overleven en herstel. Courgettes, meloenen en pompoenen worden thuis gelegd en daarna nog tot tweemaal verpot om na de ijsheiligen buiten te worden gepoot. De laatste pot is dan uiteraard de grootste pot. In 2021 had ik een plant over die ik aan de buurman gaf. Bij het poten waren er al bloemen en vruchten en twee dagen later kon de eerste vrucht al worden geplukt. Zelfs veenmollen krijgen zulke planten bijna niet meer stuk. Aangetaste planten konden prima herstellen. Hoe het met de veenmol afliep vertel ik niet. De eerste prei wordt gezaaid in Rootmaster kweeksets. De sterkste en best gegroeide prei wordt uitgepoot in potjes om in de tweede helft van mei, als ze echt potlooddik zijn definitief naar de koude grond te gaan. De prei wordt in voren gepoot die later worden glad gestreken en nog later worden er voren getrokken tussen de rijen waardoor de prei op ruggen verder groeid. worden op deze manier mooie lange stengels geteeld. Ook rode bieten worden op dezelfde manier voorgetrokken. Ik geef hier de voorkeur aan boven zaaien in regels en later uitdunnen. Uitdunnen lukt nooit goed bij mij, of te veel verwijderd of te weinig maar nooit goed. Het is bewerkelijker, maar wij zijn met pensioen en nemen er de tijd voor en het resultaat is er wel naar. Verder wordt er ook sla en andijvie voorgetrokken om in april naar de koude grond te gaan. Voor de bloementuin worden alyssum, afrikaantjes, lupinen, lathyrus, zonnebloemen en stokrozen voorgezaaid in potten.

Amandelbomen in bloei

De vele gezichten van april

Sla en andijvie in kweektunnels.

April

April

De vele gezichten van april

Dit gedeelte van de blog gaat voornamelijk over april 2023. Wat voor maart geldt grotendeels ook voor de maand april. De in de maand maart gezaaide spullen worden verder opgekweekt in de kas. Van de in de Rootmasters voorgetrokken prei is een gedeelte overgepoot in grotere potjes om een dikke en sterke plant te krijgen die hopelijk in mei buiten kan worden uitgepoot. Prei voor zaaien in een Rootmaster en als tussenstap verpoten is bewerkelijk, maar levert planten op die later buiten in voren dieper kan worden gepoot en op ruggen uit kan groeien tot lange stengels. Ik heb dit eerder gedaan met een mooi resultaat. Het is een klus, het telen duurt iets langer, maar door vroeg voortrekken is dat niet echt een probleem. Voor rode bieten geldt hetzelfde. Rode bieten voortrekken en later op een rij uitpoten is ook weer bewerkelijk maar levert een goed resultaat op. Overigens heb ik het eerste rijtje rode bieten al uitgepoot in de koude grond. Ook hier geldt dat het een klus is en het telen eveneens iets langer duur, maar met vroeg voortrekken niet echt een probleem is. Overig geldt zowel voor prei als rode bieten dat ik de meer klassieke manier van voortrekken direct naar de koude grond zonder tussenstap van verpotten ook toepas. Voor bieten is het verschil niet groot, voor prei wel. De preistengels zijn korter omdat er meestal kleinere planten worden gepoot die minder diep kunnen. Sla en andijvie zijn vanuit de kas uitgepoot en groeien tot na de ijsheiligen verder onder plastic tunnels. De voorgetrokken sperziebonen zijn ook uitgepoot. Dat is met het oog op nachtvorst wel een risico maar ik waag het er toch op. In eerdere jaren is het goed gegaan. De aardappelen zijn gelegd en ook de uien en de sjalotten. De uien en de sjalotten zijn de eerste week van april gelegd. Door de regen en de kou hadden deze het moeilijk en eind april zijn een paar sjalotten opnieuw gepoot. Vanwege het weer had ik beiden iets dieper dan normaal gepoot met het oog op eventueel vorst gevaar. Over het algemeen is het wel goed gegaan al namen ze er wel ruim de tijd voor om zich te laten zien. In ieder geval had ik geen “drijvende” uien zoals bij sommige buren. Ook de winterwortelen zijn al ingezaaid. Dat is wel erg vroeg, maar ze groeien in het deel van de tuin met de meeste schaduw en hebben de tijd om te groeien wel nodig. Wat minder zon is niet echt een probleem, maar de groeitijd is langer. In de bloementuin is een klein bed met radijs ingezaaid. Ik heb ook een stuk onbenutte tuin in beheer van de buren. Daar teel ik uitsluitend voor de Voedselbank en wil ik stokbonen, sperziebonen en courgettes telen. In april heb ik 10 ruiters geplaatst voor stokbonen. De bonen moeten nog worden gelegd. Verder heb ik al 70 voorgetrokken stoeltjes sperziebonen gepoot. Omdat ik met die grond vlak bij de Vlist zit ben ik niet zo bang voor vorst schade. Verder is normaal gesproken april ook de maand dat sommige fruitbomen al in bloei gaan. In 2024 liep alles vertraging op door de overvloedige regen die eerder was gevallen en de koude golf in de tweede helft van de maand. Ik heb heel veel voorgezaaid en voorgetrokken in de kas maar kon pas in mei uitpoten. Eerder uitgepote andijvie deed het slecht, er zat geen groei in. Hetzelfde gold voor de sla, de tuinbonen en de radijs. Het enige wat stug doorgroeit is de knoflook. Door het te warme weer zijn alle fruitbomen veel te vroeg gaan bloeien. Bij de koudegolf in de tweede helft van april hebben wij de echte laagstam appelbomen maar ingepakt om al te grote schade te voorkomen. Dat lijkt tot dusver goed te zijn gegaan. Een ander probleem met die vroege bloei is bestuiving, insectenvraat en mogelijk een te vroege oogst wat weer problemen geeft met bewaren.

Sla en adijvie in kweektunnels

April

Mei impressie Deze foto’s zijn van 2020, 2021, 2022 en 2023

Mei impressie van de pluktuin Deze foto’s zijn van 2023

Mei

Mei

Mei

Mei impressie Deze foto’s zijn van 2020, 2021, 2022 en 2023

Mei impressie van de pluktuin Deze foto’s zijn van 2023

Juni impressie. Een blik op de tuin en een blik in de kas.

Juni

Juni

Juni impressie. Een blik op de tuin en een blik in de kas.

De meeste fruitbomen en struiken, behalve de Gloster appel en de bramen zijn nu wel uitgebloeid. Ik heb twee soorten bramen. Op de tuin heb ik een struik en thuis op de scheiding met de buren ook. De braam thuis komt in de regel het laatste in bloei. Soms zelfs zo laat dat de vruchten niet tot volle wasdom komen. In 2022 rijpte ongeveer 40% af en ook waren ze klein, en dat terwijl we een mooie zomer hadden, de bemesting goed was en er voldoende water was gegeven. In 2023 daarentegen met een minder goede zomer en was de oogst thuis zeer groot en op de tuin was er bijna niets. Verder is juni de maand van de aardbeien. Ik teel alleen zomeraarbeien, geen doordragers. Ik heb 4 bedden. De beste resultaten verkrijg ik door te telen op de bedden met de lichte grond (de mix). Een bed op kleigrond leverde maar weinig op. In 2022 is een bed naast de boomgaard van de buren verloren gegaan door slakkenvraat gedurende een voorjaarsvakantie. Verder moet ik altijd aardbeien telen onder netten omdat wij niet de enigen zijn die van aardbeien houden. Bij voldoende opbrengst wordt er jam en saus van gemaakt. Ook de eerste bessen zijn er soms eind juni al waar ook jam en saus van wordt gemaakt. Ook is het de eerste maand met een ruimere keuze aan groenten. Sla, andijvie, bloemkool, sperziebonen, tuinbonen, courgettes, komkommers en voorjaarsprei zijn of komen allemaal gedurende de maand juni. Ook heb ik stokbonen kunnen oogsten, Bij alle bonen selecteer ik soorten die zoveel mogelijk ziekte resistent zijn en de smaak behouden bij invriezen. De soorten waar ik goede ervaringen mee heb zijn voor sperziebonen de Montano Modeste. Goede maar weinig gespreide opbrengst en goede smaak. Voor de stokbonen gebruik het Cobra bonen. Cobra bonen hebben een goede smaak en geven een veel betere spreiding in de oogst. Sperziebonen en Cobrabonen hebben ook het voordeel dat je ze middels voortrekken vrij vroeg kunt telen en later in het seizoen nogmaals als tweede teelt. Voor de tuinbonen gebruik ik Leidse hangers ook wel Roomse bonen of Boeren tenen genoemd. Dit is een oud ras wat mijn vader al teelde, zeer smakelijk is en zich goed laat invriezen en de smaak behoudt. Uiteraard valt of staat het eind resultaat met het blancheren en de manier van verpakken en invriezen. Als ik blancheer kook ik eerst het water, dan doe ik er de bonen in en als de kook terugkeert stort ik alles in een vergiet en spoel ik met koud water voor een snelle afkoeling. Als de bonen voldoende zijn gekoeld vul er plastic zakken mee met ongeveer 600 gram bonen, vacumeer deze en vries ze gedurende 24 uur in op -30 graden Celsius. Deze techniek pas ik toe voor het meeste wat ik invries. Uitzonderingen zijn rode kool en pompoenen. 2023 In juni zijn in 2023 de winteruien geoogst. In 2022 had ik voor het eerst winteruien gepoot. Hoewel het resultaat goed was vond ik de smaak wat tegenvallen. De typische uiensmaak was minder dan bij zomer uien. Verder wordt er regelmatig nieuw gezaaid in perspotjes of plastic potjes om ver voorgetrokken planten te hebben. Op de koude grond wordt ook zomer postelein gezaaid. Dat kan absoluut niet eerder. Ik heb het een keer rond de IJsheiligen gedaan. Er kwam wel wat op, maar ik moest toch voor een tweede keer zaaien. 2024 Het weer van juni 2024 was grotendeels een voortzetting van het de meimaand. Extreme regenval en zeker in de eerste helft te lage temperaturen. Normaal heb ik volop verse groenten, nu is het beperkt tot sla en andijvie. De rode bieten floreren niet, de tuinbonen zijn zo slecht bestoven dat de opbrengst 20% van wat ik had verwacht is. Ik heb nog een opbrengst, de meeste anderen hebben niets of ook heel weinig. Tegen iedere logica in had ik een recordoogst van aardbeien. Daarmee was ik de enige op het gehele tuincomplex. Ik heb geen probleem gehad met slakken, kennelijk werkt knoflook tussen aardbeien afschrikwekkend voor slakken. Ik teel de aardbeien op bedden met de vermiculiet, compost, turfstrooisel mix en verrijkt met lavameel en kalk. Dat moet ook hebben bijgedragen aan het succes. Verder zijn de rode bessen geplukt. De oogst was gehalveerd door een extreem zware regenbui, De bessen aan de buitenkant van de struiken waren grotendeels weggeslagen.

Juni

Juli is de hoogzomer maand en er komt nu veel groente van de tuin. Ook zijn er nu al de eerste snijbloemen van de pluktuin. Aan alle fruitbomen en struiken is de vruchtzetting in volle gang. Wij moeten nu beschermnetten aanbrengen op sommige struiken en bomen. Vogels zijn als regel ook dol op fruit, vooral vijgen en kersen zijn gewild. Daarnaast kunnen wederom insecten en de gevolgen van eerdere rupsen en insecten een probleem zijn. In juli zijn er altijd bessen waar ik jam en saus van maak. Er is een ruimere keuze aan groenten. Sla, sperziebonen, stokbonen, tuinbonen, courgettes, komkommers en postelein zijn of komen allemaal gedurende de maand juli. Ook heb ik stok en tuinbonen kunnen oogsten, 2023 Van de pluktuin hebben wij de eerste pompoenen geoogst. In 2023 waren bij lange niet bij iedereen pompoenen een succes, maar bij ons was het bijna overweldigend. Hetzelfde gold voor de courgettes. Op mijn groentetuin stonden 3 planten. De opbrengst was voldoende, maar was in de voorgaande jaren was het beter. Ik denk dat de wat minder goede zomer daar debet aan is. Courgettes zijn echte zonliefhebbers en als dat wat minder is zie je dat direct. Op het veld van de buren waar ik cougettes teelde voor de voedselbank viel het ook tegen. Door het grote aantal planten was er wel voldoende, maar bij een goede zomer zou het zeker meer zijn geweest. 2024 Aan de extreme regenval is deze maand geleidelijk een einde gekomen. Maar nog steeds waren de gevolgen merkbaar. Voor het eerst sinds ik de tuin heb moesten we groente kopen in de supermarkt. Een ander probleem is dat wat geoogst kon worden er te lang over heeft gedaan. De rode bietjes zijn klein gebleven en hebben een licht bittere smaak gekregen door de lange groeiduur. De slakken lieten de sla met rust in juli. Toen wij het wilden gaan eten begrepen we waarom. Het was zo bitter geworden dat zelfs de slakken het links lieten liggen. Waarschijnlijk heeft er hongersnood geheerst in de slakken wereld. Zelfs de aardappelplaten zijn aangetast. Slakken en slecht weer eerder hebben gezorgd voor een slechte groei van de aardappelen. De nog over gebleven pootaardappelen heb ik in juni in potjes voorgetrokken tot stevige planten en in juli uitgepoot. Dit zijn nu de beste planten en zien er zeer goed uit. Dit is niet bepaald wat als normaal wordt gezien, maar het werkt goed. Vanwege ongedierte zoals slakken, emelten en vele andere plagen trek ik nu bijna alles voor tot stevige planten die bij uitpoten minder kwetsbaar zijn. In onze notenboom hebben wij nu last van de walnootboorvlieg. Weer een nieuwe plaag. Volgens mij ervaren wij alle plagen die in de bijbel worden genoemd en nog een paar die toen waarschijnlijk nog niet bestonden.

Juli impressie.

Juli

Juli impressie.

Juli is de hoogzomer maand en er komt nu veel groente van de tuin. Ook zijn er nu al de eerste snijbloemen van de pluktuin. Aan alle fruitbomen en struiken is de vruchtzetting in volle gang. Wij moeten nu beschermnetten aanbrengen op sommige struiken en bomen. Vogels zijn als regel ook dol op fruit, vooral vijgen en kersen zijn gewild. Daarnaast kunnen wederom insecten en de gevolgen van eerdere rupsen en insecten een probleem zijn. In juli zijn er altijd bessen waar ik jam en saus van maak. Er is een ruimere keuze aan groenten. Sla, sperziebonen, stokbonen, tuinbonen, courgettes, komkommers en postelein zijn of komen allemaal gedurende de maand juli. Ook heb ik stok en tuinbonen kunnen oogsten, 2023 Van de pluktuin hebben wij de eerste pompoenen geoogst. In 2023 waren bij lange niet bij iedereen pompoenen een succes, maar bij ons was het bijna overweldigend. Hetzelfde gold voor de courgettes. Op mijn groentetuin stonden 3 planten. De opbrengst was voldoende, maar was in de voorgaande jaren was het beter. Ik denk dat de wat minder goede zomer daar debet aan is. Courgettes zijn echte zonliefhebbers en als dat wat minder is zie je dat direct. Op het veld van de buren waar ik cougettes teelde voor de voedselbank viel het ook tegen. Door het grote aantal planten was er wel voldoende, maar bij een goede zomer zou het zeker meer zijn geweest. 2024 Aan de extreme regenval is deze maand geleidelijk een einde gekomen. Maar nog steeds waren de gevolgen merkbaar. Voor het eerst sinds ik de tuin heb moesten we groente kopen in de supermarkt. Een ander probleem is dat wat geoogst kon worden er te lang over heeft gedaan. De rode bietjes zijn klein gebleven en hebben een licht bittere smaak gekregen door de lange groeiduur. De slakken lieten de sla met rust in juli. Toen wij het wilden gaan eten begrepen we waarom. Het was zo bitter geworden dat zelfs de slakken het links lieten liggen. Waarschijnlijk heeft er hongersnood geheerst in de slakken wereld. Zelfs de aardappelplaten zijn aangetast. Slakken en slecht weer eerder hebben gezorgd voor een slechte groei van de aardappelen. De nog over gebleven pootaardappelen heb ik in juni in potjes voorgetrokken tot stevige planten en in juli uitgepoot. Dit zijn nu de beste planten en zien er zeer goed uit. Dit is niet bepaald wat als normaal wordt gezien, maar het werkt goed. Vanwege ongedierte zoals slakken, emelten en vele andere plagen trek ik nu bijna alles voor tot stevige planten die bij uitpoten minder kwetsbaar zijn. In onze notenboom hebben wij nu last van de walnootboorvlieg. Weer een nieuwe plaag. Volgens mij ervaren wij alle plagen die in de bijbel worden genoemd en nog een paar die toen waarschijnlijk nog niet bestonden.

Juli

Augustus